о́перны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
о́перны |
о́перная |
о́пернае |
о́перныя |
| Р. |
о́пернага |
о́пернай
о́пернае |
о́пернага |
о́перных |
| Д. |
о́пернаму |
о́пернай |
о́пернаму |
о́перным |
| В. |
о́перны (неадуш.)
о́пернага (адуш.) |
о́перную |
о́пернае |
о́перныя (неадуш.)
о́перных (адуш.) |
| Т. |
о́перным |
о́пернай
о́пернаю |
о́перным |
о́пернымі |
| М. |
о́перным |
о́пернай |
о́перным |
о́перных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
оперупаўнава́жаны
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
мн. |
| м. |
- |
| Н. |
оперупаўнава́жаны |
оперупаўнава́жаныя |
| Р. |
оперупаўнава́жанага |
оперупаўнава́жаных |
| Д. |
оперупаўнава́жанаму |
оперупаўнава́жаным |
| В. |
оперупаўнава́жанага |
оперупаўнава́жаных |
| Т. |
оперупаўнава́жаным |
оперупаўнава́жанымі |
| М. |
оперупаўнава́жаным |
оперупаўнава́жаных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
tsbm1984.
о́пій
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
о́пій |
| Р. |
о́пію |
| Д. |
о́пію |
| В. |
о́пій |
| Т. |
о́піем |
| М. |
о́піі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
о́пійны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
о́пійны |
о́пійная |
о́пійнае |
о́пійныя |
| Р. |
о́пійнага |
о́пійнай
о́пійнае |
о́пійнага |
о́пійных |
| Д. |
о́пійнаму |
о́пійнай |
о́пійнаму |
о́пійным |
| В. |
о́пійны (неадуш.)
о́пійнага (адуш.) |
о́пійную |
о́пійнае |
о́пійныя (неадуш.)
о́пійных (адуш.) |
| Т. |
о́пійным |
о́пійнай
о́пійнаю |
о́пійным |
о́пійнымі |
| М. |
о́пійным |
о́пійнай |
о́пійным |
о́пійных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
о́піум
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
о́піум |
| Р. |
о́піуму |
| Д. |
о́піуму |
| В. |
о́піум |
| Т. |
о́піумам |
| М. |
о́піуме |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
о́піумны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
о́піумны |
о́піумная |
о́піумнае |
о́піумныя |
| Р. |
о́піумнага |
о́піумнай
о́піумнае |
о́піумнага |
о́піумных |
| Д. |
о́піумнаму |
о́піумнай |
о́піумнаму |
о́піумным |
| В. |
о́піумны (неадуш.)
о́піумнага (адуш.) |
о́піумную |
о́піумнае |
о́піумныя (неадуш.)
о́піумных (адуш.) |
| Т. |
о́піумным |
о́піумнай
о́піумнаю |
о́піумным |
о́піумнымі |
| М. |
о́піумным |
о́піумнай |
о́піумным |
о́піумных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
опіяма́нія
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
опіяма́нія |
| Р. |
опіяма́ніі |
| Д. |
опіяма́ніі |
| В. |
опіяма́нію |
| Т. |
опіяма́ніяй
опіяма́ніяю |
| М. |
опіяма́ніі |
Крыніцы:
piskunou2012.
О́пліса
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
О́пліса |
| Р. |
О́плісы |
| Д. |
О́плісе |
| В. |
О́плісу |
| Т. |
О́плісай
О́плісаю |
| М. |
О́плісе |