Verbum

анлайнавы слоўнік

Лу́дзічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

лу́дчыцкі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	лу́дчыцкі	лу́дчыцкая	лу́дчыцкае	лу́дчыцкія
Р.	лу́дчыцкага	лу́дчыцкай лу́дчыцкае	лу́дчыцкага	лу́дчыцкіх
Д.	лу́дчыцкаму	лу́дчыцкай	лу́дчыцкаму	лу́дчыцкім
В.	лу́дчыцкі (неадуш.) лу́дчыцкага (адуш.)	лу́дчыцкую	лу́дчыцкае	лу́дчыцкія (неадуш.) лу́дчыцкіх (адуш.)
Т.	лу́дчыцкім	лу́дчыцкай лу́дчыцкаю	лу́дчыцкім	лу́дчыцкімі
М.	лу́дчыцкім	лу́дчыцкай	лу́дчыцкім	лу́дчыцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Лу́дчыцы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Лу́ды

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы