жлу́кта
‘пра таго, хто многа п'е’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
жлу́кта |
жлу́кты |
Р. |
жлу́кты |
жлу́ктаў |
Д. |
жлу́кце |
жлу́ктам |
В. |
жлу́кту |
жлу́ктаў |
Т. |
жлу́ктай жлу́ктаю |
жлу́ктамі |
М. |
жлу́кце |
жлу́ктах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996.
жлу́кта
‘пра таго, хто многа п'е’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
жлу́кта |
жлу́кты |
Р. |
жлу́кты |
жлу́ктаў |
Д. |
жлу́кту |
жлу́ктам |
В. |
жлу́кту |
жлу́ктаў |
Т. |
жлу́ктам |
жлу́ктамі |
М. |
жлу́кце |
жлу́ктах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996.
жлу́кта
‘пасудзіна’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
жлу́кта |
жлу́кты |
Р. |
жлу́кта |
жлу́ктаў |
Д. |
жлу́кту |
жлу́ктам |
В. |
жлу́кта |
жлу́кты |
Т. |
жлу́ктам |
жлу́ктамі |
М. |
жлу́кце |
жлу́ктах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996.
жлуктава́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
жлуктава́льны |
жлуктава́льная |
жлуктава́льнае |
жлуктава́льныя |
Р. |
жлуктава́льнага |
жлуктава́льнай жлуктава́льнае |
жлуктава́льнага |
жлуктава́льных |
Д. |
жлуктава́льнаму |
жлуктава́льнай |
жлуктава́льнаму |
жлуктава́льным |
В. |
жлуктава́льны (неадуш.) жлуктава́льнага (адуш.) |
жлуктава́льную |
жлуктава́льнае |
жлуктава́льныя (неадуш.) жлуктава́льных (адуш.) |
Т. |
жлуктава́льным |
жлуктава́льнай жлуктава́льнаю |
жлуктава́льным |
жлуктава́льнымі |
М. |
жлуктава́льным |
жлуктава́льнай |
жлуктава́льным |
жлуктава́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
жлукта́ць
‘прагна піць што-небудзь і без прамога дапаўнення’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
жлукчу́ |
жлу́кчам |
2-я ас. |
жлу́кчаш |
жлу́кчаце |
3-я ас. |
жлу́кча |
жлу́кчуць |
Прошлы час |
м. |
жлукта́ў |
жлукта́лі |
ж. |
жлукта́ла |
н. |
жлукта́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
жлукчы́ |
жлукчы́це |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
жлу́кчучы |
Крыніцы:
piskunou2012.
жлу́кціцца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
жлу́кціцца |
жлу́кцяцца |
Прошлы час |
м. |
жлу́кціўся |
жлу́кціліся |
ж. |
жлу́кцілася |
н. |
жлу́кцілася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
жлу́кціць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
жлу́кчу |
жлу́кцім |
2-я ас. |
жлу́кціш |
жлу́кціце |
3-я ас. |
жлу́кціць |
жлу́кцяць |
Прошлы час |
м. |
жлу́кціў |
жлу́кцілі |
ж. |
жлу́кціла |
н. |
жлу́кціла |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
жлу́кчанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
жлу́кчанне |
Р. |
жлу́кчання |
Д. |
жлу́кчанню |
В. |
жлу́кчанне |
Т. |
жлу́кчаннем |
М. |
жлу́кчанні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.