жлу́кта
‘пасудзіна’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| жлу́кта | жлу́кты | |
| жлу́кта | жлу́ктаў | |
| жлу́кту | жлу́ктам | |
| жлу́кта | жлу́кты | |
| жлу́ктам | жлу́ктамі | |
| жлу́кце | жлу́ктах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)