бізу́ніць
‘біць, лупцаваць каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
бізу́ню |
бізу́нім |
2-я ас. |
бізу́ніш |
бізу́ніце |
3-я ас. |
бізу́ніць |
бізу́няць |
Прошлы час |
м. |
бізу́ніў |
бізу́нілі |
ж. |
бізу́ніла |
н. |
бізу́ніла |
Загадны лад |
2-я ас. |
бізу́нь |
бізу́ньце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
бізу́нячы |
Крыніцы:
piskunou2012.
бізу́нчык
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
бізу́нчык |
бізу́нчыкі |
Р. |
бізу́нчыка |
бізу́нчыкаў |
Д. |
бізу́нчыку |
бізу́нчыкам |
В. |
бізу́нчык |
бізу́нчыкі |
Т. |
бізу́нчыкам |
бізу́нчыкамі |
М. |
бізу́нчыку |
бізу́нчыках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Бі́йск
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Бі́йск |
Р. |
Бі́йска |
Д. |
Бі́йску |
В. |
Бі́йск |
Т. |
Бі́йскам |
М. |
Бі́йску |
Бі́кава
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Бі́кава |
Р. |
Бі́кава |
Д. |
Бі́каву |
В. |
Бі́кава |
Т. |
Бі́кавам |
М. |
Бі́каве |
Бі́кальнічы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Бі́кальнічы |
Р. |
Бі́кальніч Бі́кальнічаў |
Д. |
Бі́кальнічам |
В. |
Бі́кальнічы |
Т. |
Бі́кальнічамі |
М. |
Бі́кальнічах |
бікамералі́зм
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
бікамералі́зм |
Р. |
бікамералі́зму |
Д. |
бікамералі́зму |
В. |
бікамералі́зм |
Т. |
бікамералі́змам |
М. |
бікамералі́зме |
Крыніцы:
piskunou2012.