Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сур’ё́знічаць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

сур’ё́зны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	сур’ё́зны	сур’ё́зная	сур’ё́знае	сур’ё́зныя
Р.	сур’ё́знага	сур’ё́знай сур’ё́знае	сур’ё́знага	сур’ё́зных
Д.	сур’ё́знаму	сур’ё́знай	сур’ё́знаму	сур’ё́зным
В.	сур’ё́зны (неадуш.) сур’ё́знага (адуш.)	сур’ё́зную	сур’ё́знае	сур’ё́зныя (неадуш.) сур’ё́зных (адуш.)
Т.	сур’ё́зным	сур’ё́знай сур’ё́знаю	сур’ё́зным	сур’ё́знымі
М.	сур’ё́зным	сур’ё́знай	сур’ё́зным	сур’ё́зных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

суржа́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

су́ржык

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

Сурканты́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

сурко́вы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	сурко́вы	сурко́вая	сурко́вае	сурко́выя
Р.	сурко́вага	сурко́вай сурко́вае	сурко́вага	сурко́вых
Д.	сурко́ваму	сурко́вай	сурко́ваму	сурко́вым
В.	сурко́вы (неадуш.) сурко́вага (адуш.)	сурко́вую	сурко́вае	сурко́выя (неадуш.) сурко́вых (адуш.)
Т.	сурко́вым	сурко́вай сурко́ваю	сурко́вым	сурко́вымі
М.	сурко́вым	сурко́вай	сурко́вым	сурко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сурма́

‘музычны інструмент’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сурма́

‘хімічны элемент; фарба’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сурма́ч

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Сурмачо́ва

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Verbum