Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

нонканфармі́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

нонканфармі́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

нонканфармі́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.	мн.
Н.	нонканфармі́стка	нонканфармі́сткі
Р.	нонканфармі́сткі	нонканфармі́стак
Д.	нонканфармі́стцы	нонканфармі́сткам
В.	нонканфармі́стку	нонканфармі́стак
Т.	нонканфармі́сткай нонканфармі́сткаю	нонканфармі́сткамі
М.	нонканфармі́стцы	нонканфармі́стках

Крыніцы: piskunou2012.

нонканфармі́сцкі

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	нонканфармі́сцкі	нонканфармі́сцкая	нонканфармі́сцкае	нонканфармі́сцкія
Р.	нонканфармі́сцкага	нонканфармі́сцкай нонканфармі́сцкае	нонканфармі́сцкага	нонканфармі́сцкіх
Д.	нонканфармі́сцкаму	нонканфармі́сцкай	нонканфармі́сцкаму	нонканфармі́сцкім
В.	нонканфармі́сцкі (неадуш.) нонканфармі́сцкага (адуш.)	нонканфармі́сцкую	нонканфармі́сцкае	нонканфармі́сцкія (неадуш.) нонканфармі́сцкіх (адуш.)
Т.	нонканфармі́сцкім	нонканфармі́сцкай нонканфармі́сцкаю	нонканфармі́сцкім	нонканфармі́сцкімі
М.	нонканфармі́сцкім	нонканфармі́сцкай	нонканфармі́сцкім	нонканфармі́сцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

нонканфармі́сцкі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	нонканфармі́сцкі	нонканфармі́сцкая	нонканфармі́сцкае	нонканфармі́сцкія
Р.	нонканфармі́сцкага	нонканфармі́сцкай нонканфармі́сцкае	нонканфармі́сцкага	нонканфармі́сцкіх
Д.	нонканфармі́сцкаму	нонканфармі́сцкай	нонканфармі́сцкаму	нонканфармі́сцкім
В.	нонканфармі́сцкі (неадуш.) нонканфармі́сцкага (адуш.)	нонканфармі́сцкую	нонканфармі́сцкае	нонканфармі́сцкія (неадуш.) нонканфармі́сцкіх (адуш.)
Т.	нонканфармі́сцкім	нонканфармі́сцкай нонканфармі́сцкаю	нонканфармі́сцкім	нонканфармі́сцкімі
М.	нонканфармі́сцкім	нонканфармі́сцкай	нонканфармі́сцкім	нонканфармі́сцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

но́нсэнс

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

нонфігураты́ўны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	нонфігураты́ўны	нонфігураты́ўная	нонфігураты́ўнае	нонфігураты́ўныя
Р.	нонфігураты́ўнага	нонфігураты́ўнай нонфігураты́ўнае	нонфігураты́ўнага	нонфігураты́ўных
Д.	нонфігураты́ўнаму	нонфігураты́ўнай	нонфігураты́ўнаму	нонфігураты́ўным
В.	нонфігураты́ўны (неадуш.) нонфігураты́ўнага (адуш.)	нонфігураты́ўную	нонфігураты́ўнае	нонфігураты́ўныя (неадуш.) нонфігураты́ўных (адуш.)
Т.	нонфігураты́ўным	нонфігураты́ўнай нонфігураты́ўнаю	нонфігураты́ўным	нонфігураты́ўнымі
М.	нонфігураты́ўным	нонфігураты́ўнай	нонфігураты́ўным	нонфігураты́ўных

Крыніцы: piskunou2012.

но́н-стоп

прыметнік, нескланяльны

Крыніцы: sbm2012.

нон-сто́п

прыслоўе

станоўч.	выш.	найвыш.
нон-сто́п	-	-

Крыніцы: sbm2012.

нон-фі́кшн

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, нескланяльны

Крыніцы: sbm2012.

Verbum