Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёіклмнопрстуфхцчшыьэюя

супрацькаро́ставы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. супрацькаро́ставы супрацькаро́ставая супрацькаро́ставае супрацькаро́ставыя
Р. супрацькаро́ставага супрацькаро́ставай
супрацькаро́ставае		 супрацькаро́ставага супрацькаро́ставых
Д. супрацькаро́ставаму супрацькаро́ставай супрацькаро́ставаму супрацькаро́ставым
В. супрацькаро́ставы (неадуш.)
супрацькаро́ставага (адуш.)		 супрацькаро́ставую супрацькаро́ставае супрацькаро́ставыя (неадуш.)
супрацькаро́ставых (адуш.)
Т. супрацькаро́ставым супрацькаро́ставай
супрацькаро́ставаю		 супрацькаро́ставым супрацькаро́ставымі
М. супрацькаро́ставым супрацькаро́ставай супрацькаро́ставым супрацькаро́ставых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

супрацьле́гла

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
супрацьле́гла - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

супрацьле́гласць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз. мн.
Н. супрацьле́гласць супрацьле́гласці
Р. супрацьле́гласці супрацьле́гласцей
супрацьле́гласцяў
Д. супрацьле́гласці супрацьле́гласцям
В. супрацьле́гласць супрацьле́гласці
Т. супрацьле́гласцю супрацьле́гласцямі
М. супрацьле́гласці супрацьле́гласцях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

супрацьле́глы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. супрацьле́глы супрацьле́глая супрацьле́глае супрацьле́глыя
Р. супрацьле́глага супрацьле́глай
супрацьле́глае		 супрацьле́глага супрацьле́глых
Д. супрацьле́гламу супрацьле́глай супрацьле́гламу супрацьле́глым
В. супрацьле́глы (неадуш.)
супрацьле́глага (адуш.)		 супрацьле́глую супрацьле́глае супрацьле́глыя (неадуш.)
супрацьле́глых (адуш.)
Т. супрацьле́глым супрацьле́глай
супрацьле́глаю		 супрацьле́глым супрацьле́глымі
М. супрацьле́глым супрацьле́глай супрацьле́глым супрацьле́глых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

супрацьле́жны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. супрацьле́жны супрацьле́жная супрацьле́жнае супрацьле́жныя
Р. супрацьле́жнага супрацьле́жнай
супрацьле́жнае		 супрацьле́жнага супрацьле́жных
Д. супрацьле́жнаму супрацьле́жнай супрацьле́жнаму супрацьле́жным
В. супрацьле́жны (неадуш.)
супрацьле́жнага (адуш.)		 супрацьле́жную супрацьле́жнае супрацьле́жныя (неадуш.)
супрацьле́жных (адуш.)
Т. супрацьле́жным супрацьле́жнай
супрацьле́жнаю		 супрацьле́жным супрацьле́жнымі
М. супрацьле́жным супрацьле́жнай супрацьле́жным супрацьле́жных

Крыніцы: piskunou2012.

супрацьлейко́зны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. супрацьлейко́зны супрацьлейко́зная супрацьлейко́знае супрацьлейко́зныя
Р. супрацьлейко́знага супрацьлейко́знай
супрацьлейко́знае		 супрацьлейко́знага супрацьлейко́зных
Д. супрацьлейко́знаму супрацьлейко́знай супрацьлейко́знаму супрацьлейко́зным
В. супрацьлейко́зны (неадуш.)
супрацьлейко́знага (адуш.)		 супрацьлейко́зную супрацьлейко́знае супрацьлейко́зныя (неадуш.)
супрацьлейко́зных (адуш.)
Т. супрацьлейко́зным супрацьлейко́знай
супрацьлейко́знаю		 супрацьлейко́зным супрацьлейко́знымі
М. супрацьлейко́зным супрацьлейко́знай супрацьлейко́зным супрацьлейко́зных

Крыніцы: piskunou2012.

супрацьліхама́нкавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. супрацьліхама́нкавы супрацьліхама́нкавая супрацьліхама́нкавае супрацьліхама́нкавыя
Р. супрацьліхама́нкавага супрацьліхама́нкавай
супрацьліхама́нкавае		 супрацьліхама́нкавага супрацьліхама́нкавых
Д. супрацьліхама́нкаваму супрацьліхама́нкавай супрацьліхама́нкаваму супрацьліхама́нкавым
В. супрацьліхама́нкавы (неадуш.)
супрацьліхама́нкавага (адуш.)		 супрацьліхама́нкавую супрацьліхама́нкавае супрацьліхама́нкавыя (неадуш.)
супрацьліхама́нкавых (адуш.)
Т. супрацьліхама́нкавым супрацьліхама́нкавай
супрацьліхама́нкаваю		 супрацьліхама́нкавым супрацьліхама́нкавымі
М. супрацьліхама́нкавым супрацьліхама́нкавай супрацьліхама́нкавым супрацьліхама́нкавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

супрацьло́дачнік

‘асоба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. супрацьло́дачнік супрацьло́дачнікі
Р. супрацьло́дачніка супрацьло́дачнікаў
Д. супрацьло́дачніку супрацьло́дачнікам
В. супрацьло́дачніка супрацьло́дачнікаў
Т. супрацьло́дачнікам супрацьло́дачнікамі
М. супрацьло́дачніку супрацьло́дачніках

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

супрацьло́дачнік

‘самалёт; карабель’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. супрацьло́дачнік супрацьло́дачнікі
Р. супрацьло́дачніка супрацьло́дачнікаў
Д. супрацьло́дачніку супрацьло́дачнікам
В. супрацьло́дачнік супрацьло́дачнікі
Т. супрацьло́дачнікам супрацьло́дачнікамі
М. супрацьло́дачніку супрацьло́дачніках

Крыніцы: piskunou2012.

супрацьло́дачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. супрацьло́дачны супрацьло́дачная супрацьло́дачнае супрацьло́дачныя
Р. супрацьло́дачнага супрацьло́дачнай
супрацьло́дачнае		 супрацьло́дачнага супрацьло́дачных
Д. супрацьло́дачнаму супрацьло́дачнай супрацьло́дачнаму супрацьло́дачным
В. супрацьло́дачны (неадуш.)
супрацьло́дачнага (адуш.)		 супрацьло́дачную супрацьло́дачнае супрацьло́дачныя (неадуш.)
супрацьло́дачных (адуш.)
Т. супрацьло́дачным супрацьло́дачнай
супрацьло́дачнаю		 супрацьло́дачным супрацьло́дачнымі
М. супрацьло́дачным супрацьло́дачнай супрацьло́дачным супрацьло́дачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.