сумё́цісты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сумё́цісты |
сумё́цістая |
сумё́цістае |
сумё́цістыя |
| Р. |
сумё́цістага |
сумё́цістай сумё́цістае |
сумё́цістага |
сумё́цістых |
| Д. |
сумё́цістаму |
сумё́цістай |
сумё́цістаму |
сумё́цістым |
| В. |
сумё́цісты (неадуш.) сумё́цістага (адуш.) |
сумё́цістую |
сумё́цістае |
сумё́цістыя (неадуш.) сумё́цістых (адуш.) |
| Т. |
сумё́цістым |
сумё́цістай сумё́цістаю |
сумё́цістым |
сумё́цістымі |
| М. |
сумё́цістым |
сумё́цістай |
сумё́цістым |
сумё́цістых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
сумё́ціцца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
сумё́ціцца |
- |
| Прошлы час |
| м. |
- |
- |
| ж. |
- |
| н. |
сумё́цілася |
Крыніцы:
piskunou2012.
су́мка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
су́мка |
су́мкі |
| Р. |
су́мкі |
су́мак |
| Д. |
су́мцы |
су́мкам |
| В. |
су́мку |
су́мкі |
| Т. |
су́мкай су́мкаю |
су́мкамі |
| М. |
су́мцы |
су́мках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
су́мка-аптэ́чка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
су́мка-аптэ́чка |
су́мкі-аптэ́чкі |
| Р. |
су́мкі-аптэ́чкі |
су́мак-аптэ́чак |
| Д. |
су́мцы-аптэ́чцы |
су́мкам-аптэ́чкам |
| В. |
су́мку-аптэ́чку |
су́мкі-аптэ́чкі |
| Т. |
су́мкай-аптэ́чкай су́мкай-аптэ́чкаю |
су́мкамі-аптэ́чкамі |
| М. |
су́мцы-аптэ́чцы |
су́мках-аптэ́чках |
Крыніцы:
nazounik2008,
sbm2012.
Су́мкі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Су́мкі |
| Р. |
Су́мак Су́мкаў |
| Д. |
Су́мкам |
| В. |
Су́мкі |
| Т. |
Су́мкамі |
| М. |
Су́мках |
сумле́нна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| сумле́нна |
сумле́нней |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
сумле́ннасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
сумле́ннасць |
| Р. |
сумле́ннасці |
| Д. |
сумле́ннасці |
| В. |
сумле́ннасць |
| Т. |
сумле́ннасцю |
| М. |
сумле́ннасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
сумле́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
сумле́нне |
| Р. |
сумле́ння |
| Д. |
сумле́нню |
| В. |
сумле́нне |
| Т. |
сумле́ннем |
| М. |
сумле́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
сумле́ннік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сумле́ннік |
сумле́ннікі |
| Р. |
сумле́нніка |
сумле́ннікаў |
| Д. |
сумле́нніку |
сумле́ннікам |
| В. |
сумле́нніка |
сумле́ннікаў |
| Т. |
сумле́ннікам |
сумле́ннікамі |
| М. |
сумле́нніку |
сумле́нніках |
Крыніцы:
piskunou2012.