бесструкту́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
бесструкту́рны |
бесструкту́рная |
бесструкту́рнае |
бесструкту́рныя |
Р. |
бесструкту́рнага |
бесструкту́рнай бесструкту́рнае |
бесструкту́рнага |
бесструкту́рных |
Д. |
бесструкту́рнаму |
бесструкту́рнай |
бесструкту́рнаму |
бесструкту́рным |
В. |
бесструкту́рны (неадуш.) бесструкту́рнага (адуш.) |
бесструкту́рную |
бесструкту́рнае |
бесструкту́рныя (неадуш.) бесструкту́рных (адуш.) |
Т. |
бесструкту́рным |
бесструкту́рнай бесструкту́рнаю |
бесструкту́рным |
бесструкту́рнымі |
М. |
бесструкту́рным |
бесструкту́рнай |
бесструкту́рным |
бесструкту́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
бесстыкавы́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
бесстыкавы́ |
бесстыкава́я |
бесстыкаво́е |
бесстыкавы́я |
Р. |
бесстыкаво́га |
бесстыкаво́й бесстыкаво́е |
бесстыкаво́га |
бесстыкавы́х |
Д. |
бесстыкаво́му |
бесстыкаво́й |
бесстыкаво́му |
бесстыкавы́м |
В. |
бесстыкавы́ (неадуш.) бесстыкаво́га (адуш.) |
бесстыкаву́ю |
бесстыкаво́е |
бесстыкавы́я (неадуш.) бесстыкавы́х (адуш.) |
Т. |
бесстыкавы́м |
бесстыкаво́й бесстыкаво́ю |
бесстыкавы́м |
бесстыкавы́мі |
М. |
бесстыкавы́м |
бесстыкаво́й |
бесстыкавы́м |
бесстыкавы́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
бессуб’е́ктна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
бессуб’е́ктна |
- |
- |
бессуб’е́ктнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
бессуб’е́ктнасць |
Р. |
бессуб’е́ктнасці |
Д. |
бессуб’е́ктнасці |
В. |
бессуб’е́ктнасць |
Т. |
бессуб’е́ктнасцю |
М. |
бессуб’е́ктнасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
бессуб’е́ктны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
бессуб’е́ктны |
бессуб’е́ктная |
бессуб’е́ктнае |
бессуб’е́ктныя |
Р. |
бессуб’е́ктнага |
бессуб’е́ктнай бессуб’е́ктнае |
бессуб’е́ктнага |
бессуб’е́ктных |
Д. |
бессуб’е́ктнаму |
бессуб’е́ктнай |
бессуб’е́ктнаму |
бессуб’е́ктным |
В. |
бессуб’е́ктны (неадуш.) бессуб’е́ктнага (адуш.) |
бессуб’е́ктную |
бессуб’е́ктнае |
бессуб’е́ктныя (неадуш.) бессуб’е́ктных (адуш.) |
Т. |
бессуб’е́ктным |
бессуб’е́ктнай бессуб’е́ктнаю |
бессуб’е́ктным |
бессуб’е́ктнымі |
М. |
бессуб’е́ктным |
бессуб’е́ктнай |
бессуб’е́ктным |
бессуб’е́ктных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
бессумле́ннасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
бессумле́ннасць |
Р. |
бессумле́ннасці |
Д. |
бессумле́ннасці |
В. |
бессумле́ннасць |
Т. |
бессумле́ннасцю |
М. |
бессумле́ннасці |
Крыніцы:
piskunou2012.