Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёіклмнопрстуфхцчшыьэюя

стыптыцы́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. стыптыцы́н
Р. стыптыцы́ну
Д. стыптыцы́ну
В. стыптыцы́н
Т. стыптыцы́нам
М. стыптыцы́не

Крыніцы: piskunou2012.

сты́ракс

‘бальзам; драўніна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. сты́ракс
Р. сты́раксу
Д. сты́раксу
В. сты́ракс
Т. сты́раксам
М. сты́раксе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

сты́ракс

‘дрэва’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сты́ракс сты́раксы
Р. сты́ракса сты́раксаў
Д. сты́раксу сты́раксам
В. сты́ракс сты́раксы
Т. сты́раксам сты́раксамі
М. сты́раксе сты́раксах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

сты́раксавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сты́раксавы сты́раксавая сты́раксавае сты́раксавыя
Р. сты́раксавага сты́раксавай
сты́раксавае		 сты́раксавага сты́раксавых
Д. сты́раксаваму сты́раксавай сты́раксаваму сты́раксавым
В. сты́раксавы (неадуш.)
сты́раксавага (адуш.)		 сты́раксавую сты́раксавае сты́раксавыя (неадуш.)
сты́раксавых (адуш.)
Т. сты́раксавым сты́раксавай
сты́раксаваю		 сты́раксавым сты́раксавымі
М. сты́раксавым сты́раксавай сты́раксавым сты́раксавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

сты́раксавыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. сты́раксавыя
Р. сты́раксавых
Д. сты́раксавым
В. сты́раксавыя
Т. сты́раксавымі
М. сты́раксавых

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

стырнава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. стырнава́нне
Р. стырнава́ння
Д. стырнава́нню
В. стырнава́нне
Т. стырнава́ннем
М. стырнава́нні

Крыніцы: piskunou2012.

стырнава́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. стырну́ю стырну́ем
2-я ас. стырну́еш стырну́еце
3-я ас. стырну́е стырну́юць
Прошлы час
м. стырнава́ў стырнава́лі
ж. стырнава́ла
н. стырнава́ла
Загадны лад
2-я ас. стырну́й стырну́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час стырну́ючы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

стырнавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. стырнавы́ стырнава́я стырнаво́е стырнавы́я
Р. стырнаво́га стырнаво́й
стырнаво́е		 стырнаво́га стырнавы́х
Д. стырнаво́му стырнаво́й стырнаво́му стырнавы́м
В. стырнавы́ (неадуш.)
стырнаво́га (адуш.)		 стырнаву́ю стырнаво́е стырнавы́я (неадуш.)
стырнавы́х (адуш.)
Т. стырнавы́м стырнаво́й
стырнаво́ю		 стырнавы́м стырнавы́мі
М. стырнавы́м стырнаво́й стырнавы́м стырнавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

стырнавы́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. стырнавы́ стырнавы́я
Р. стырнаво́га стырнавы́х
Д. стырнаво́му стырнавы́м
В. стырнаво́га стырнавы́х
Т. стырнавы́м стырнавы́мі
М. стырнавы́м стырнавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

сты́рнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сты́рнік сты́рнікі
Р. сты́рніка сты́рнікаў
Д. сты́рніку сты́рнікам
В. сты́рніка сты́рнікаў
Т. сты́рнікам сты́рнікамі
М. сты́рніку сты́рніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.