Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авклмоухцшыэ

чужазе́мскі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чужазе́мскі чужазе́мская чужазе́мскае чужазе́мскія
Р. чужазе́мскага чужазе́мскай
чужазе́мскае		 чужазе́мскага чужазе́мскіх
Д. чужазе́мскаму чужазе́мскай чужазе́мскаму чужазе́мскім
В. чужазе́мскі (неадуш.)
чужазе́мскага (адуш.)		 чужазе́мскую чужазе́мскае чужазе́мскія (неадуш.)
чужазе́мскіх (адуш.)
Т. чужазе́мскім чужазе́мскай
чужазе́мскаю		 чужазе́мскім чужазе́мскімі
М. чужазе́мскім чужазе́мскай чужазе́мскім чужазе́мскіх

Крыніцы: piskunou2012.

чужазе́мскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чужазе́мскі чужазе́мская чужазе́мскае чужазе́мскія
Р. чужазе́мскага чужазе́мскай
чужазе́мскае		 чужазе́мскага чужазе́мскіх
Д. чужазе́мскаму чужазе́мскай чужазе́мскаму чужазе́мскім
В. чужазе́мскі (неадуш.)
чужазе́мскага (адуш.)		 чужазе́мскую чужазе́мскае чужазе́мскія (неадуш.)
чужазе́мскіх (адуш.)
Т. чужазе́мскім чужазе́мскай
чужазе́мскаю		 чужазе́мскім чужазе́мскімі
М. чужазе́мскім чужазе́мскай чужазе́мскім чужазе́мскіх

Крыніцы: piskunou2012.

чужазе́мчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. чужазе́мчык чужазе́мчыкі
Р. чужазе́мчыка чужазе́мчыкаў
Д. чужазе́мчыку чужазе́мчыкам
В. чужазе́мчыка чужазе́мчыкаў
Т. чужазе́мчыкам чужазе́мчыкамі
М. чужазе́мчыку чужазе́мчыках

Крыніцы: piskunou2012.

чужазе́мшчына

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. чужазе́мшчына
Р. чужазе́мшчыны
Д. чужазе́мшчыне
В. чужазе́мшчыну
Т. чужазе́мшчынай
чужазе́мшчынаю
М. чужазе́мшчыне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

чужа́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. чужа́к чужакі́
Р. чужака́ чужако́ў
Д. чужаку́ чужака́м
В. чужака́ чужако́ў
Т. чужако́м чужака́мі
М. чужаку́ чужака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

чужало́жнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. чужало́жнік чужало́жнікі
Р. чужало́жніка чужало́жнікаў
Д. чужало́жніку чужало́жнікам
В. чужало́жніка чужало́жнікаў
Т. чужало́жнікам чужало́жнікамі
М. чужало́жніку чужало́жніках

Крыніцы: piskunou2012.

чужало́жніцтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. чужало́жніцтва
Р. чужало́жніцтва
Д. чужало́жніцтву
В. чужало́жніцтва
Т. чужало́жніцтвам
М. чужало́жніцтве

Крыніцы: piskunou2012.

чужало́жнічаць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. чужало́жнічаю чужало́жнічаем
2-я ас. чужало́жнічаеш чужало́жнічаеце
3-я ас. чужало́жнічае чужало́жнічаюць
Прошлы час
м. чужало́жнічаў чужало́жнічалі
ж. чужало́жнічала
н. чужало́жнічала
Загадны лад
2-я ас. чужало́жнічай чужало́жнічайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час чужало́жнічаючы

Крыніцы: piskunou2012.

чужамо́ўнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. чужамо́ўнік чужамо́ўнікі
Р. чужамо́ўніка чужамо́ўнікаў
Д. чужамо́ўніку чужамо́ўнікам
В. чужамо́ўніка чужамо́ўнікаў
Т. чужамо́ўнікам чужамо́ўнікамі
М. чужамо́ўніку чужамо́ўніках

Крыніцы: piskunou2012.

чужамо́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чужамо́ўны чужамо́ўная чужамо́ўнае чужамо́ўныя
Р. чужамо́ўнага чужамо́ўнай
чужамо́ўнае		 чужамо́ўнага чужамо́ўных
Д. чужамо́ўнаму чужамо́ўнай чужамо́ўнаму чужамо́ўным
В. чужамо́ўны (неадуш.)
чужамо́ўнага (адуш.)		 чужамо́ўную чужамо́ўнае чужамо́ўныя (неадуш.)
чужамо́ўных (адуш.)
Т. чужамо́ўным чужамо́ўнай
чужамо́ўнаю		 чужамо́ўным чужамо́ўнымі
М. чужамо́ўным чужамо́ўнай чужамо́ўным чужамо́ўных

Крыніцы: piskunou2012.