бязглу́зда
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
бязглу́зда |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
бязглу́здасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
бязглу́здасць |
Р. |
бязглу́здасці |
Д. |
бязглу́здасці |
В. |
бязглу́здасць |
Т. |
бязглу́здасцю |
М. |
бязглу́здасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
бязглу́здзе
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
бязглу́здзе |
Р. |
бязглу́здзя |
Д. |
бязглу́здзю |
В. |
бязглу́здзе |
Т. |
бязглу́здзем |
М. |
бязглу́здзі |
Крыніцы:
piskunou2012.
бязглу́здзіца
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
бязглу́здзіца |
Р. |
бязглу́здзіцы |
Д. |
бязглу́здзіцы |
В. |
бязглу́здзіцу |
Т. |
бязглу́здзіцай бязглу́здзіцаю |
М. |
бязглу́здзіцы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
бязглу́здзіцца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
бязглу́зджуся |
бязглу́здзімся |
2-я ас. |
бязглу́здзішся |
бязглу́здзіцеся |
3-я ас. |
бязглу́здзіцца |
бязглу́здзяцца |
Прошлы час |
м. |
бязглу́здзіўся |
бязглу́здзіліся |
ж. |
бязглу́здзілася |
н. |
бязглу́здзілася |
Загадны лад |
2-я ас. |
бязглу́здзіся |
бязглу́здзіцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
бязглу́здзячыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
бязглу́здзіць
‘быць або прыкідвацца дурным, неразумным; пазбаўляць каго-небудзь розуму’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
бязглу́зджу |
бязглу́здзім |
2-я ас. |
бязглу́здзіш |
бязглу́здзіце |
3-я ас. |
бязглу́здзіць |
бязглу́здзяць |
Прошлы час |
м. |
бязглу́здзіў |
бязглу́здзілі |
ж. |
бязглу́здзіла |
н. |
бязглу́здзіла |
Загадны лад |
2-я ас. |
бязглу́здзі |
бязглу́здзіце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
бязглу́здзячы |
Крыніцы:
piskunou2012.
бязглу́зды
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
бязглу́зды |
бязглу́здая |
бязглу́здае |
бязглу́здыя |
Р. |
бязглу́здага |
бязглу́здай бязглу́здае |
бязглу́здага |
бязглу́здых |
Д. |
бязглу́здаму |
бязглу́здай |
бязглу́здаму |
бязглу́здым |
В. |
бязглу́зды (неадуш.) бязглу́здага (адуш.) |
бязглу́здую |
бязглу́здае |
бязглу́здыя (неадуш.) бязглу́здых (адуш.) |
Т. |
бязглу́здым |
бязглу́здай бязглу́здаю |
бязглу́здым |
бязглу́здымі |
М. |
бязглу́здым |
бязглу́здай |
бязглу́здым |
бязглу́здых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
бязглу́знік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
бязглу́знік |
бязглу́знікі |
Р. |
бязглу́зніка |
бязглу́знікаў |
Д. |
бязглу́зніку |
бязглу́знікам |
В. |
бязглу́зніка |
бязглу́знікаў |
Т. |
бязглу́знікам |
бязглу́знікамі |
М. |
бязглу́зніку |
бязглу́зніках |
Крыніцы:
piskunou2012.