бязглу́здзіць
‘быць або прыкідвацца дурным, неразумным; пазбаўляць каго-небудзь розуму’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| бязглу́зджу | бязглу́здзім | |
| бязглу́здзіш | бязглу́здзіце | |
| бязглу́здзіць | бязглу́здзяць | |
| Прошлы час | ||
| бязглу́здзіў | бязглу́здзілі | |
| бязглу́здзіла | ||
| бязглу́здзіла | ||
| Загадны лад | ||
| бязглу́здзі | бязглу́здзіце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| бязглу́здзячы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)