бязглу́знік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| бязглу́знік | бязглу́знікі | |
| бязглу́зніка | бязглу́знікаў | |
| бязглу́зніку | бязглу́знікам | |
| бязглу́зніка | бязглу́знікаў | |
| бязглу́знікам | бязглу́знікамі | |
| бязглу́зніку | бязглу́зніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)