бязглу́знік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бязглу́знік бязглу́знікі
Р. бязглу́зніка бязглу́знікаў
Д. бязглу́зніку бязглу́знікам
В. бязглу́зніка бязглу́знікаў
Т. бязглу́знікам бязглу́знікамі
М. бязглу́зніку бязглу́зніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)