Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Скарачэнні

курчато́вій

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. курчато́вій
Р. курчато́вію
Д. курчато́вію
В. курчато́вій
Т. курчато́віем
М. курчато́віі

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Курчо́ўцы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Курчо́ўцы
Р. Курчо́ўцаў
Д. Курчо́ўцам
В. Курчо́ўцы
Т. Курчо́ўцамі
М. Курчо́ўцах

Курчы́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Курчы́
Р. Курчо́ў
Д. Курча́м
В. Курчы́
Т. Курча́мі
М. Курча́х

ку́рчына

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ку́рчына ку́рчыны
Р. ку́рчыны ку́рчын
Д. ку́рчыне ку́рчынам
В. ку́рчыну ку́рчыны
Т. ку́рчынай
ку́рчынаю
ку́рчынамі
М. ку́рчыне ку́рчынах

Крыніцы: piskunou2012.

Ку́рчына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ку́рчына
Р. Ку́рчына
Д. Ку́рчыну
В. Ку́рчына
Т. Ку́рчынам
М. Ку́рчыне

ку́рчыцца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ку́рчуся ку́рчымся
2-я ас. ку́рчышся ку́рчыцеся
3-я ас. ку́рчыцца ку́рчацца
Прошлы час
м. ку́рчыўся ку́рчыліся
ж. ку́рчылася
н. ку́рчылася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ку́рчыць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ку́рчу ку́рчым
2-я ас. ку́рчыш ку́рчыце
3-я ас. ку́рчыць ку́рчаць
Прошлы час
м. ку́рчыў ку́рчылі
ж. ку́рчыла
н. ку́рчыла
Загадны лад
2-я ас. ку́рчы ку́рчыце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ку́рчачы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ку́ршскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ку́ршскі ку́ршская ку́ршскае ку́ршскія
Р. ку́ршскага ку́ршскай
ку́ршскае
ку́ршскага ку́ршскіх
Д. ку́ршскаму ку́ршскай ку́ршскаму ку́ршскім
В. ку́ршскі (неадуш.)
ку́ршскага (адуш.)
ку́ршскую ку́ршскае ку́ршскія (неадуш.)
ку́ршскіх (адуш.)
Т. ку́ршскім ку́ршскай
ку́ршскаю
ку́ршскім ку́ршскімі
М. ку́ршскім ку́ршскай ку́ршскім ку́ршскіх

Крыніцы: piskunou2012.

ку́ршынавіцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ку́ршынавіцкі ку́ршынавіцкая ку́ршынавіцкае ку́ршынавіцкія
Р. ку́ршынавіцкага ку́ршынавіцкай
ку́ршынавіцкае
ку́ршынавіцкага ку́ршынавіцкіх
Д. ку́ршынавіцкаму ку́ршынавіцкай ку́ршынавіцкаму ку́ршынавіцкім
В. ку́ршынавіцкі (неадуш.)
ку́ршынавіцкага (адуш.)
ку́ршынавіцкую ку́ршынавіцкае ку́ршынавіцкія (неадуш.)
ку́ршынавіцкіх (адуш.)
Т. ку́ршынавіцкім ку́ршынавіцкай
ку́ршынавіцкаю
ку́ршынавіцкім ку́ршынавіцкімі
М. ку́ршынавіцкім ку́ршынавіцкай ку́ршынавіцкім ку́ршынавіцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Куршы́навічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Куршы́навічы
Р. Куршы́навіч
Куршы́навічаў
Д. Куршы́навічам
В. Куршы́навічы
Т. Куршы́навічамі
М. Куршы́навічах