бракаўшчы́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
бракаўшчы́к |
бракаўшчыкі́ |
Р. |
бракаўшчыка́ |
бракаўшчыко́ў |
Д. |
бракаўшчыку́ |
бракаўшчыка́м |
В. |
бракаўшчыка́ |
бракаўшчыко́ў |
Т. |
бракаўшчыко́м |
бракаўшчыка́мі |
М. |
бракаўшчыку́ |
бракаўшчыка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Бра́каўшчына
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Бра́каўшчына |
Р. |
Бра́каўшчыны |
Д. |
Бра́каўшчыне |
В. |
Бра́каўшчыну |
Т. |
Бра́каўшчынай Бра́каўшчынаю |
М. |
Бра́каўшчыне |
бракаўшчы́ца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
бракаўшчы́ца |
бракаўшчы́цы |
Р. |
бракаўшчы́цы |
бракаўшчы́ц |
Д. |
бракаўшчы́цы |
бракаўшчы́цам |
В. |
бракаўшчы́цу |
бракаўшчы́ц |
Т. |
бракаўшчы́цай бракаўшчы́цаю |
бракаўшчы́цамі |
М. |
бракаўшчы́цы |
бракаўшчы́цах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
бра́кацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
бра́каюся |
бра́каемся |
2-я ас. |
бра́каешся |
бра́каецеся |
3-я ас. |
бра́каецца |
бра́каюцца |
Прошлы час |
м. |
бра́каўся |
бра́каліся |
ж. |
бра́калася |
н. |
бра́калася |
Загадны лад |
2-я ас. |
бра́кайся |
бра́кайцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
бра́каючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
бра́каць
‘падаць з шумам; кідаць што-небудзь з шумам’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
бра́каю |
бра́каем |
2-я ас. |
бра́каеш |
бра́каеце |
3-я ас. |
бра́кае |
бра́каюць |
Прошлы час |
м. |
бра́каў |
бра́калі |
ж. |
бра́кала |
н. |
бра́кала |
Загадны лад |
2-я ас. |
бра́кай |
бра́кайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
бра́каючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
бракера́ж
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
бракера́ж |
Р. |
бракера́жу |
Д. |
бракера́жу |
В. |
бракера́ж |
Т. |
бракера́жам |
М. |
бракера́жы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
бракё́р
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
бракё́р |
бракё́ры |
Р. |
бракё́ра |
бракё́раў |
Д. |
бракё́ру |
бракё́рам |
В. |
бракё́ра |
бракё́раў |
Т. |
бракё́рам |
бракё́рамі |
М. |
бракё́ру |
бракё́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
бракё́рскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
бракё́рскі |
бракё́рская |
бракё́рскае |
бракё́рскія |
Р. |
бракё́рскага |
бракё́рскай бракё́рскае |
бракё́рскага |
бракё́рскіх |
Д. |
бракё́рскаму |
бракё́рскай |
бракё́рскаму |
бракё́рскім |
В. |
бракё́рскі (неадуш.) бракё́рскага (адуш.) |
бракё́рскую |
бракё́рскае |
бракё́рскія (неадуш.) бракё́рскіх (адуш.) |
Т. |
бракё́рскім |
бракё́рскай бракё́рскаю |
бракё́рскім |
бракё́рскімі |
М. |
бракё́рскім |
бракё́рскай |
бракё́рскім |
бракё́рскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.