прызнава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прызнава́ны |
прызнава́ная |
прызнава́нае |
прызнава́ныя |
| Р. |
прызнава́нага |
прызнава́най прызнава́нае |
прызнава́нага |
прызнава́ных |
| Д. |
прызнава́наму |
прызнава́най |
прызнава́наму |
прызнава́ным |
| В. |
прызнава́ны (неадуш.) прызнава́нага (адуш.) |
прызнава́ную |
прызнава́нае |
прызнава́ныя (неадуш.) прызнава́ных (адуш.) |
| Т. |
прызнава́ным |
прызнава́най прызнава́наю |
прызнава́ным |
прызнава́нымі |
| М. |
прызнава́ным |
прызнава́най |
прызнава́ным |
прызнава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
прызнава́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прызнаю́ся |
прызнаё́мся |
| 2-я ас. |
прызнае́шся |
прызнаяце́ся |
| 3-я ас. |
прызнае́цца |
прызнаю́цца |
| Прошлы час |
| м. |
прызнава́ўся |
прызнава́ліся |
| ж. |
прызнава́лася |
| н. |
прызнава́лася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прызнава́йся |
прызнава́йцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
прызнаючы́ся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прызнава́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прызнаю́ |
прызнаё́м |
| 2-я ас. |
прызнае́ш |
прызнаяце́ |
| 3-я ас. |
прызнае́ |
прызнаю́ць |
| Прошлы час |
| м. |
прызнава́ў |
прызнава́лі |
| ж. |
прызнава́ла |
| н. |
прызнава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прызнава́й |
прызнава́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
прызнаючы́ |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прызна́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прызна́нне |
прызна́нні |
| Р. |
прызна́ння |
прызна́нняў |
| Д. |
прызна́нню |
прызна́нням |
| В. |
прызна́нне |
прызна́нні |
| Т. |
прызна́ннем |
прызна́ннямі |
| М. |
прызна́нні |
прызна́ннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прызна́ны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прызна́ны |
прызна́ная |
прызна́нае |
прызна́ныя |
| Р. |
прызна́нага |
прызна́най прызна́нае |
прызна́нага |
прызна́ных |
| Д. |
прызна́наму |
прызна́най |
прызна́наму |
прызна́ным |
| В. |
прызна́ны (неадуш.) прызна́нага (адуш.) |
прызна́ную |
прызна́нае |
прызна́ныя (неадуш.) прызна́ных (адуш.) |
| Т. |
прызна́ным |
прызна́най прызна́наю |
прызна́ным |
прызна́нымі |
| М. |
прызна́ным |
прызна́най |
прызна́ным |
прызна́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прызна́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прызна́ны |
прызна́ная |
прызна́нае |
прызна́ныя |
| Р. |
прызна́нага |
прызна́най прызна́нае |
прызна́нага |
прызна́ных |
| Д. |
прызна́наму |
прызна́най |
прызна́наму |
прызна́ным |
| В. |
прызна́ны (неадуш.) прызна́нага (адуш.) |
прызна́ную |
прызна́нае |
прызна́ныя (неадуш.) прызна́ных (адуш.) |
| Т. |
прызна́ным |
прызна́най прызна́наю |
прызна́ным |
прызна́нымі |
| М. |
прызна́ным |
прызна́най |
прызна́ным |
прызна́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прызна́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прызна́ны |
прызна́ная |
прызна́нае |
прызна́ныя |
| Р. |
прызна́нага |
прызна́най прызна́нае |
прызна́нага |
прызна́ных |
| Д. |
прызна́наму |
прызна́най |
прызна́наму |
прызна́ным |
| В. |
прызна́ны (неадуш.) прызна́нага (адуш.) |
прызна́ную |
прызна́нае |
прызна́ныя (неадуш.) прызна́ных (адуш.) |
| Т. |
прызна́ным |
прызна́най прызна́наю |
прызна́ным |
прызна́нымі |
| М. |
прызна́ным |
прызна́най |
прызна́ным |
прызна́ных |
Кароткая форма: прызна́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прызна́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прызна́юся |
прызна́емся |
| 2-я ас. |
прызна́ешся |
прызна́ецеся |
| 3-я ас. |
прызна́ецца |
прызна́юцца |
| Прошлы час |
| м. |
прызна́ўся |
прызна́ліся |
| ж. |
прызна́лася |
| н. |
прызна́лася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прызна́йся |
прызна́йцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
прызна́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прызна́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прызна́ю |
прызна́ем |
| 2-я ас. |
прызна́еш |
прызна́еце |
| 3-я ас. |
прызна́е |
прызна́юць |
| Прошлы час |
| м. |
прызна́ў |
прызна́лі |
| ж. |
прызна́ла |
| н. |
прызна́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прызна́й |
прызна́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
прызна́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.