прадба́чыць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
		| Цяперашні час | 
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
		
			| 1-я ас. | 
			прадба́чу | 
			прадба́чым | 
			
		
		
			| 2-я ас. | 
			прадба́чыш | 
			прадба́чыце | 
			
		
		
			| 3-я ас. | 
			прадба́чыць | 
			прадба́чаць | 
			
		
| Прошлы час | 
	
		
			| м. | 
			прадба́чыў | 
			прадба́чылі | 
		
		
			| ж. | 
			прадба́чыла | 
		
		
			| н. | 
			прадба́чыла | 
		
	
| Загадны лад | 
	
		
			| 2-я ас. | 
			прадба́ч | 
			прадба́чце | 
		
	
| Дзеепрыслоўе | 
	
		
			| цяп. час | 
			прадба́чачы | 
		
		
 
Крыніцы:
	
		dzsl2007,
		krapivabr2012,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
прадвадзі́цель
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
			| Н. | 
			прадвадзі́цель | 
			прадвадзі́целі | 
			
		
			| Р. | 
			прадвадзі́целя | 
			прадвадзі́целяў | 
			
		
			| Д. | 
			прадвадзі́целю | 
			прадвадзі́целям | 
			
		
			| В. | 
			прадвадзі́целя | 
			прадвадзі́целяў | 
			
		
			| Т. | 
			прадвадзі́целем | 
			прадвадзі́целямі | 
			
		
			| М. | 
			прадвадзі́целю | 
			прадвадзі́целях | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		nazounik2008,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
прадвадзі́цельскі
прыметнік, адносны
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
		
			| м. | 
			ж. | 
			н. | 
			
			
			
			
			- | 
			
	
	
		
			| Н. | 
			прадвадзі́цельскі | 
					прадвадзі́цельская | 
					прадвадзі́цельскае | 
					прадвадзі́цельскія | 
					
		
			| Р. | 
			прадвадзі́цельскага | 
					прадвадзі́цельскай прадвадзі́цельскае | 
					прадвадзі́цельскага | 
					прадвадзі́цельскіх | 
					
		
			| Д. | 
			прадвадзі́цельскаму | 
					прадвадзі́цельскай | 
					прадвадзі́цельскаму | 
					прадвадзі́цельскім | 
					
		
			| В. | 
			прадвадзі́цельскі (неадуш.) прадвадзі́цельскага (адуш.) | 
					прадвадзі́цельскую | 
					прадвадзі́цельскае | 
					прадвадзі́цельскія (неадуш.) прадвадзі́цельскіх (адуш.) | 
					
		
			| Т. | 
			прадвадзі́цельскім | 
					прадвадзі́цельскай прадвадзі́цельскаю | 
					прадвадзі́цельскім | 
					прадвадзі́цельскімі | 
					
		
			| М. | 
			прадвадзі́цельскім | 
					прадвадзі́цельскай | 
					прадвадзі́цельскім | 
					прадвадзі́цельскіх | 
					
		
 
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		piskunou2012,
		prym2009,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
прадвадзі́цельства
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			
		
	
	
		
			| Н. | 
			прадвадзі́цельства | 
			
		
			| Р. | 
			прадвадзі́цельства | 
			
		
			| Д. | 
			прадвадзі́цельству | 
			
		
			| В. | 
			прадвадзі́цельства | 
			
		
			| Т. | 
			прадвадзі́цельствам | 
			
		
			| М. | 
			прадвадзі́цельстве | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		nazounik2008,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
прадве́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			
		
	
	
		
			| Н. | 
			прадве́к | 
			
		
			| Р. | 
			прадве́ку | 
			
		
			| Д. | 
			прадве́ку | 
			
		
			| В. | 
			прадве́к | 
			
		
			| Т. | 
			прадве́кам | 
			
		
			| М. | 
			прадве́ку | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		piskunou2012.
прадве́сне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			
		
	
	
		
			| Н. | 
			прадве́сне | 
			
		
			| Р. | 
			прадве́сня | 
			
		
			| Д. | 
			прадве́сню | 
			
		
			| В. | 
			прадве́сне | 
			
		
			| Т. | 
			прадве́снем | 
			
		
			| М. | 
			прадве́сні | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		nazounik2008,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
прадве́снік
‘асоба’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
			| Н. | 
			прадве́снік | 
			прадве́снікі | 
			
		
			| Р. | 
			прадве́сніка | 
			прадве́снікаў | 
			
		
			| Д. | 
			прадве́сніку | 
			прадве́снікам | 
			
		
			| В. | 
			прадве́сніка | 
			прадве́снікаў | 
			
		
			| Т. | 
			прадве́снікам | 
			прадве́снікамі | 
			
		
			| М. | 
			прадве́сніку | 
			прадве́сніках | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		nazounik2008,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
прадве́снік
‘прадмет; з'ява’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
			| Н. | 
			прадве́снік | 
			прадве́снікі | 
			
		
			| Р. | 
			прадве́сніка | 
			прадве́снікаў | 
			
		
			| Д. | 
			прадве́сніку | 
			прадве́снікам | 
			
		
			| В. | 
			прадве́снік | 
			прадве́снікі | 
			
		
			| Т. | 
			прадве́снікам | 
			прадве́снікамі | 
			
		
			| М. | 
			прадве́сніку | 
			прадве́сніках | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		nazounik2008,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
прадве́сніца
‘асоба’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
			| Н. | 
			прадве́сніца | 
			прадве́сніцы | 
			
		
			| Р. | 
			прадве́сніцы | 
			прадве́сніц | 
			
		
			| Д. | 
			прадве́сніцы | 
			прадве́сніцам | 
			
		
			| В. | 
			прадве́сніцу | 
			прадве́сніц | 
			
		
			| Т. | 
			прадве́сніцай прадве́сніцаю | 
			прадве́сніцамі | 
			
		
			| М. | 
			прадве́сніцы | 
			прадве́сніцах | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		nazounik2008,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
прадве́сніца
‘прадмет; з'ява’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
			| Н. | 
			прадве́сніца | 
			прадве́сніцы | 
			
		
			| Р. | 
			прадве́сніцы | 
			прадве́сніц | 
			
		
			| Д. | 
			прадве́сніцы | 
			прадве́сніцам | 
			
		
			| В. | 
			прадве́сніцу | 
			прадве́сніцы | 
			
		
			| Т. | 
			прадве́сніцай прадве́сніцаю | 
			прадве́сніцамі | 
			
		
			| М. | 
			прадве́сніцы | 
			прадве́сніцах | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		nazounik2008,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.