Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнорстуфхцчшыэюя’
ажоуыэ

прыбалты́йка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. прыбалты́йка прыбалты́йкі
Р. прыбалты́йкі прыбалты́ек
Д. прыбалты́йцы прыбалты́йкам
В. прыбалты́йку прыбалты́ек
Т. прыбалты́йкай
прыбалты́йкаю		 прыбалты́йкамі
М. прыбалты́йцы прыбалты́йках

Крыніцы: piskunou2012.

прыбалты́йска-фі́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыбалты́йска-фі́нскі прыбалты́йска-фі́нская прыбалты́йска-фі́нскае прыбалты́йска-фі́нскія
Р. прыбалты́йска-фі́нскага прыбалты́йска-фі́нскай
прыбалты́йска-фі́нскае		 прыбалты́йска-фі́нскага прыбалты́йска-фі́нскіх
Д. прыбалты́йска-фі́нскаму прыбалты́йска-фі́нскай прыбалты́йска-фі́нскаму прыбалты́йска-фі́нскім
В. прыбалты́йска-фі́нскі (неадуш.)
прыбалты́йска-фі́нскага (адуш.)		 прыбалты́йска-фі́нскую прыбалты́йска-фі́нскае прыбалты́йска-фі́нскія (неадуш.)
прыбалты́йска-фі́нскіх (адуш.)
Т. прыбалты́йска-фі́нскім прыбалты́йска-фі́нскай
прыбалты́йска-фі́нскаю		 прыбалты́йска-фі́нскім прыбалты́йска-фі́нскімі
М. прыбалты́йска-фі́нскім прыбалты́йска-фі́нскай прыбалты́йска-фі́нскім прыбалты́йска-фі́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

прыбалты́йскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыбалты́йскі прыбалты́йская прыбалты́йскае прыбалты́йскія
Р. прыбалты́йскага прыбалты́йскай
прыбалты́йскае		 прыбалты́йскага прыбалты́йскіх
Д. прыбалты́йскаму прыбалты́йскай прыбалты́йскаму прыбалты́йскім
В. прыбалты́йскі (неадуш.)
прыбалты́йскага (адуш.)		 прыбалты́йскую прыбалты́йскае прыбалты́йскія (неадуш.)
прыбалты́йскіх (адуш.)
Т. прыбалты́йскім прыбалты́йскай
прыбалты́йскаю		 прыбалты́йскім прыбалты́йскімі
М. прыбалты́йскім прыбалты́йскай прыбалты́йскім прыбалты́йскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Прыба́лтыка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Прыба́лтыка
Р. Прыба́лтыкі
Д. Прыба́лтыцы
В. Прыба́лтыку
Т. Прыба́лтыкай
Прыба́лтыкаю
М. Прыба́лтыцы

Крыніцы: piskunou2012.

прыбалха́шскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыбалха́шскі прыбалха́шская прыбалха́шскае прыбалха́шскія
Р. прыбалха́шскага прыбалха́шскай
прыбалха́шскае		 прыбалха́шскага прыбалха́шскіх
Д. прыбалха́шскаму прыбалха́шскай прыбалха́шскаму прыбалха́шскім
В. прыбалха́шскі (неадуш.)
прыбалха́шскага (адуш.)		 прыбалха́шскую прыбалха́шскае прыбалха́шскія (неадуш.)
прыбалха́шскіх (адуш.)
Т. прыбалха́шскім прыбалха́шскай
прыбалха́шскаю		 прыбалха́шскім прыбалха́шскімі
М. прыбалха́шскім прыбалха́шскай прыбалха́шскім прыбалха́шскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Пры́бар

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Пры́бар
Р. Пры́бара
Д. Пры́бару
В. Пры́бар
Т. Пры́барам
М. Пры́бары

Пры́барава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Пры́барава
Р. Пры́барава
Д. Пры́бараву
В. Пры́барава
Т. Пры́баравам
М. Пры́бараве

Пры́барныя

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. Пры́барныя
Р. Пры́барных
Д. Пры́барным
В. Пры́барныя
Т. Пры́барнымі
М. Пры́барных

пры́барскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пры́барскі пры́барская пры́барскае пры́барскія
Р. пры́барскага пры́барскай
пры́барскае		 пры́барскага пры́барскіх
Д. пры́барскаму пры́барскай пры́барскаму пры́барскім
В. пры́барскі (неадуш.)
пры́барскага (адуш.)		 пры́барскую пры́барскае пры́барскія (неадуш.)
пры́барскіх (адуш.)
Т. пры́барскім пры́барскай
пры́барскаю		 пры́барскім пры́барскімі
М. пры́барскім пры́барскай пры́барскім пры́барскіх

Крыніцы: piskunou2012.

прыбары́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прыбары́ст прыбары́сты
Р. прыбары́ста прыбары́стаў
Д. прыбары́сту прыбары́стам
В. прыбары́ста прыбары́стаў
Т. прыбары́стам прыбары́стамі
М. прыбары́сце прыбары́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.