Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдлмноруыэ

жу́чыць

‘сварыцца на каго-небудзь, што-небудзь, дакараць, мучыць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. жу́чу жу́чым
2-я ас. жу́чыш жу́чыце
3-я ас. жу́чыць жу́чаць
Прошлы час
м. жу́чыў жу́чылі
ж. жу́чыла
н. жу́чыла
Загадны лад
2-я ас. жу́ч жу́чце
Дзеепрыслоўе
цяп. час жу́чачы

Крыніцы: piskunou2012.

Жыбарты́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Жыбарты́
Р. Жыбарто́ў
Д. Жыбарта́м
В. Жыбарты́
Т. Жыбарта́мі
М. Жыбарта́х

жыбу́лька

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. жыбу́лька жыбу́лькі
Р. жыбу́лькі жыбу́лек
Д. жыбу́льцы жыбу́лькам
В. жыбу́льку жыбу́лькі
Т. жыбу́лькай
жыбу́лькаю		 жыбу́лькамі
М. жыбу́льцы жыбу́льках

Крыніцы: piskunou2012.

жы́ва

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
жы́ва жыве́й найжыве́й

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

жывагло́т

‘жывёліна’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. жывагло́т жывагло́ты
Р. жывагло́та жывагло́таў
Д. жывагло́ту жывагло́там
В. жывагло́та жывагло́таў
Т. жывагло́там жывагло́тамі
М. жывагло́це жывагло́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

жывагло́т

‘асоба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. жывагло́т жывагло́ты
Р. жывагло́та жывагло́таў
Д. жывагло́ту жывагло́там
В. жывагло́та жывагло́таў
Т. жывагло́там жывагло́тамі
М. жывагло́це жывагло́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

жывагло́тка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. жывагло́тка жывагло́ткі
Р. жывагло́ткі жывагло́так
Д. жывагло́тцы жывагло́ткам
В. жывагло́тку жывагло́так
Т. жывагло́ткай
жывагло́ткаю		 жывагло́ткамі
М. жывагло́тцы жывагло́тках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

жывагло́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. жывагло́цкі жывагло́цкая жывагло́цкае жывагло́цкія
Р. жывагло́цкага жывагло́цкай
жывагло́цкае		 жывагло́цкага жывагло́цкіх
Д. жывагло́цкаму жывагло́цкай жывагло́цкаму жывагло́цкім
В. жывагло́цкі (неадуш.)
жывагло́цкага (адуш.)		 жывагло́цкую жывагло́цкае жывагло́цкія (неадуш.)
жывагло́цкіх (адуш.)
Т. жывагло́цкім жывагло́цкай
жывагло́цкаю		 жывагло́цкім жывагло́цкімі
М. жывагло́цкім жывагло́цкай жывагло́цкім жывагло́цкіх

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

жывагло́цтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. жывагло́цтва
Р. жывагло́цтва
Д. жывагло́цтву
В. жывагло́цтва
Т. жывагло́цтвам
М. жывагло́цтве

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

жывагло́ць

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
жывагло́ць - -

Крыніцы: piskunou2012.