жу́чыць
‘сварыцца на каго-небудзь, што-небудзь, дакараць, мучыць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| жу́чу | жу́чым | |
| жу́чыш | жу́чыце | |
| жу́чыць | жу́чаць | |
| Прошлы час | ||
| жу́чыў | жу́чылі | |
| жу́чыла | ||
| жу́чыла | ||
| Загадны лад | ||
| жу́ч | жу́чце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| жу́чачы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)