вы́чубіць
‘натузаць за валасы, пабіць, адлупцаваць каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
вы́чублю |
вы́чубім |
| 2-я ас. |
вы́чубіш |
вы́чубіце |
| 3-я ас. |
вы́чубіць |
вы́чубяць |
| Прошлы час |
| м. |
вы́чубіў |
вы́чубілі |
| ж. |
вы́чубіла |
| н. |
вы́чубіла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
вы́чубі |
вы́чубіце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
вы́чубіўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
вы́чублены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вы́чублены |
вы́чубленая |
вы́чубленае |
вы́чубленыя |
| Р. |
вы́чубленага |
вы́чубленай вы́чубленае |
вы́чубленага |
вы́чубленых |
| Д. |
вы́чубленаму |
вы́чубленай |
вы́чубленаму |
вы́чубленым |
| В. |
вы́чублены (неадуш.) вы́чубленага (адуш.) |
вы́чубленую |
вы́чубленае |
вы́чубленыя (неадуш.) вы́чубленых (адуш.) |
| Т. |
вы́чубленым |
вы́чубленай вы́чубленаю |
вы́чубленым |
вы́чубленымі |
| М. |
вы́чубленым |
вы́чубленай |
вы́чубленым |
вы́чубленых |
Крыніцы:
piskunou2012.
вычува́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вычува́нне |
вычува́нні |
| Р. |
вычува́ння |
вычува́нняў |
| Д. |
вычува́нню |
вычува́нням |
| В. |
вычува́нне |
вычува́нні |
| Т. |
вычува́ннем |
вычува́ннямі |
| М. |
вычува́нні |
вычува́ннях |
Крыніцы:
piskunou2012.
вычува́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
вычува́ецца |
вычува́юцца |
| Прошлы час |
| м. |
вычува́ўся |
вычува́ліся |
| ж. |
вычува́лася |
| н. |
вычува́лася |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
вычува́ючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
вычува́ць
‘адчуваць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
вычува́ю |
вычува́ем |
| 2-я ас. |
вычува́еш |
вычува́еце |
| 3-я ас. |
вычува́е |
вычува́юць |
| Прошлы час |
| м. |
вычува́ў |
вычува́лі |
| ж. |
вычува́ла |
| н. |
вычува́ла |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
вычува́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
вычу́длівасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
вычу́длівасць |
| Р. |
вычу́длівасці |
| Д. |
вычу́длівасці |
| В. |
вычу́длівасць |
| Т. |
вычу́длівасцю |
| М. |
вычу́длівасці |
Крыніцы:
piskunou2012.