спаганя́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
спаганя́льнік |
спаганя́льнікі |
Р. |
спаганя́льніка |
спаганя́льнікаў |
Д. |
спаганя́льніку |
спаганя́льнікам |
В. |
спаганя́льніка |
спаганя́льнікаў |
Т. |
спаганя́льнікам |
спаганя́льнікамі |
М. |
спаганя́льніку |
спаганя́льніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
спаганя́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
спаганя́льны |
спаганя́льная |
спаганя́льнае |
спаганя́льныя |
Р. |
спаганя́льнага |
спаганя́льнай спаганя́льнае |
спаганя́льнага |
спаганя́льных |
Д. |
спаганя́льнаму |
спаганя́льнай |
спаганя́льнаму |
спаганя́льным |
В. |
спаганя́льны (неадуш.) спаганя́льнага (адуш.) |
спаганя́льную |
спаганя́льнае |
спаганя́льныя (неадуш.) спаганя́льных (адуш.) |
Т. |
спаганя́льным |
спаганя́льнай спаганя́льнаю |
спаганя́льным |
спаганя́льнымі |
М. |
спаганя́льным |
спаганя́льнай |
спаганя́льным |
спаганя́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
спаганя́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
спаганя́нне |
Р. |
спаганя́ння |
Д. |
спаганя́нню |
В. |
спаганя́нне |
Т. |
спаганя́ннем |
М. |
спаганя́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
спаганя́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
спаганя́ецца |
спаганя́юцца |
Прошлы час |
м. |
спаганя́ўся |
спаганя́ліся |
ж. |
спаганя́лася |
н. |
спаганя́лася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
спаганя́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
спаганя́ю |
спаганя́ем |
2-я ас. |
спаганя́еш |
спаганя́еце |
3-я ас. |
спаганя́е |
спаганя́юць |
Прошлы час |
м. |
спаганя́ў |
спаганя́лі |
ж. |
спаганя́ла |
н. |
спаганя́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
спаганя́й |
спаганя́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
спаганя́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
спагарджа́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
спагарджа́ны |
спагарджа́ная |
спагарджа́нае |
спагарджа́ныя |
Р. |
спагарджа́нага |
спагарджа́най спагарджа́нае |
спагарджа́нага |
спагарджа́ных |
Д. |
спагарджа́наму |
спагарджа́най |
спагарджа́наму |
спагарджа́ным |
В. |
спагарджа́ны (неадуш.) спагарджа́нага (адуш.) |
спагарджа́ную |
спагарджа́нае |
спагарджа́ныя (неадуш.) спагарджа́ных (адуш.) |
Т. |
спагарджа́ным |
спагарджа́най спагарджа́наю |
спагарджа́ным |
спагарджа́нымі |
М. |
спагарджа́ным |
спагарджа́най |
спагарджа́ным |
спагарджа́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
спага́рдзіць
‘прывесці каго-небудзь у стан пагарды’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
спага́рджу |
спага́рдзім |
2-я ас. |
спага́рдзіш |
спага́рдзіце |
3-я ас. |
спага́рдзіць |
спага́рдзяць |
Прошлы час |
м. |
спага́рдзіў |
спага́рдзілі |
ж. |
спага́рдзіла |
н. |
спага́рдзіла |
Загадны лад |
2-я ас. |
спага́рдзі |
спага́рдзіце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
спага́рдзіўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
спаге́ці
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны
|
адз. |
мн. |
Н. |
спаге́ці |
спаге́ці |
Р. |
спаге́ці |
спаге́ці |
Д. |
спаге́ці |
спаге́ці |
В. |
спаге́ці |
спаге́ці |
Т. |
спаге́ці |
спаге́ці |
М. |
спаге́ці |
спаге́ці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
спагі́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
спагі́н |
Р. |
спагі́ну |
Д. |
спагі́ну |
В. |
спагі́н |
Т. |
спагі́нам |
М. |
спагі́не |
Крыніцы:
piskunou2012.