Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

сельку́пскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сельку́пскі сельку́пская сельку́пскае сельку́пскія
Р. сельку́пскага сельку́пскай
сельку́пскае
сельку́пскага сельку́пскіх
Д. сельку́пскаму сельку́пскай сельку́пскаму сельку́пскім
В. сельку́пскі (неадуш.)
сельку́пскага (адуш.)
сельку́пскую сельку́пскае сельку́пскія (неадуш.)
сельку́пскіх (адуш.)
Т. сельку́пскім сельку́пскай
сельку́пскаю
сельку́пскім сельку́пскімі
М. сельку́пскім сельку́пскай сельку́пскім сельку́пскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

сельма́г

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сельма́г сельма́гі
Р. сельма́га сельма́гаў
Д. сельма́гу сельма́гам
В. сельма́г сельма́гі
Т. сельма́гам сельма́гамі
М. сельма́гу сельма́гах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

сельма́ш

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сельма́ш сельма́шы
Р. сельма́ша сельма́шаў
Д. сельма́шу сельма́шам
В. сельма́ш сельма́шы
Т. сельма́шам сельма́шамі
М. сельма́шы сельма́шах

Крыніцы: piskunou2012.

Се́льнае

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
н.
Н. Се́льнае
Р. Се́льнага
Д. Се́льнаму
В. Се́льнае
Т. Се́льным
М. Се́льным

Се́льнікі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Се́льнікі
Р. Се́льнікаў
Д. Се́льнікам
В. Се́льнікі
Т. Се́льнікамі
М. Се́льніках

сельпо́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. сельпо́ сельпо́
Р. сельпо́ сельпо́
Д. сельпо́ сельпо́
В. сельпо́ сельпо́
Т. сельпо́ сельпо́
М. сельпо́ сельпо́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сельпо́ўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сельпо́ўскі сельпо́ўская сельпо́ўскае сельпо́ўскія
Р. сельпо́ўскага сельпо́ўскай
сельпо́ўскае
сельпо́ўскага сельпо́ўскіх
Д. сельпо́ўскаму сельпо́ўскай сельпо́ўскаму сельпо́ўскім
В. сельпо́ўскі (неадуш.)
сельпо́ўскага (адуш.)
сельпо́ўскую сельпо́ўскае сельпо́ўскія (неадуш.)
сельпо́ўскіх (адуш.)
Т. сельпо́ўскім сельпо́ўскай
сельпо́ўскаю
сельпо́ўскім сельпо́ўскімі
М. сельпо́ўскім сельпо́ўскай сельпо́ўскім сельпо́ўскіх

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сельсаве́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сельсаве́т сельсаве́ты
Р. сельсаве́та сельсаве́таў
Д. сельсаве́ту сельсаве́там
В. сельсаве́т сельсаве́ты
Т. сельсаве́там сельсаве́тамі
М. сельсаве́це сельсаве́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сельсаве́тчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сельсаве́тчык сельсаве́тчыкі
Р. сельсаве́тчыка сельсаве́тчыкаў
Д. сельсаве́тчыку сельсаве́тчыкам
В. сельсаве́тчыка сельсаве́тчыкаў
Т. сельсаве́тчыкам сельсаве́тчыкамі
М. сельсаве́тчыку сельсаве́тчыках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

сельсаве́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сельсаве́цкі сельсаве́цкая сельсаве́цкае сельсаве́цкія
Р. сельсаве́цкага сельсаве́цкай
сельсаве́цкае
сельсаве́цкага сельсаве́цкіх
Д. сельсаве́цкаму сельсаве́цкай сельсаве́цкаму сельсаве́цкім
В. сельсаве́цкі (неадуш.)
сельсаве́цкага (адуш.)
сельсаве́цкую сельсаве́цкае сельсаве́цкія (неадуш.)
сельсаве́цкіх (адуш.)
Т. сельсаве́цкім сельсаве́цкай
сельсаве́цкаю
сельсаве́цкім сельсаве́цкімі
М. сельсаве́цкім сельсаве́цкай сельсаве́цкім сельсаве́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.