Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнорстуфхцчшыэюя’
ажоуыэ

прыцё́паць

‘прыйсці’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыцё́паю прыцё́паем
2-я ас. прыцё́паеш прыцё́паеце
3-я ас. прыцё́пае прыцё́паюць
Прошлы час
м. прыцё́паў прыцё́палі
ж. прыцё́пала
н. прыцё́пала
Загадны лад
2-я ас. прыцё́пай прыцё́пайце
Дзеепрыслоўе
прош. час прыцё́паўшы

Крыніцы: piskunou2012.

прыцё́рты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыцё́рты прыцё́ртая прыцё́ртае прыцё́ртыя
Р. прыцё́ртага прыцё́ртай
прыцё́ртае		 прыцё́ртага прыцё́ртых
Д. прыцё́ртаму прыцё́ртай прыцё́ртаму прыцё́ртым
В. прыцё́рты (неадуш.)
прыцё́ртага (адуш.)		 прыцё́ртую прыцё́ртае прыцё́ртыя (неадуш.)
прыцё́ртых (адуш.)
Т. прыцё́ртым прыцё́ртай
прыцё́ртаю		 прыцё́ртым прыцё́ртымі
М. прыцё́ртым прыцё́ртай прыцё́ртым прыцё́ртых

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

прыцё́рты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыцё́рты прыцё́ртая прыцё́ртае прыцё́ртыя
Р. прыцё́ртага прыцё́ртай
прыцё́ртае		 прыцё́ртага прыцё́ртых
Д. прыцё́ртаму прыцё́ртай прыцё́ртаму прыцё́ртым
В. прыцё́рты (неадуш.)
прыцё́ртага (адуш.)		 прыцё́ртую прыцё́ртае прыцё́ртыя (неадуш.)
прыцё́ртых (адуш.)
Т. прыцё́ртым прыцё́ртай
прыцё́ртаю		 прыцё́ртым прыцё́ртымі
М. прыцё́ртым прыцё́ртай прыцё́ртым прыцё́ртых

Кароткая форма: прыцё́рта.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

прыцікава́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыцікава́ны прыцікава́ная прыцікава́нае прыцікава́ныя
Р. прыцікава́нага прыцікава́най
прыцікава́нае		 прыцікава́нага прыцікава́ных
Д. прыцікава́наму прыцікава́най прыцікава́наму прыцікава́ным
В. прыцікава́ны (неадуш.)
прыцікава́нага (адуш.)		 прыцікава́ную прыцікава́нае прыцікава́ныя (неадуш.)
прыцікава́ных (адуш.)
Т. прыцікава́ным прыцікава́най
прыцікава́наю		 прыцікава́ным прыцікава́нымі
М. прыцікава́ным прыцікава́най прыцікава́ным прыцікава́ных

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012.

прыцікава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыцікава́ны прыцікава́ная прыцікава́нае прыцікава́ныя
Р. прыцікава́нага прыцікава́най
прыцікава́нае		 прыцікава́нага прыцікава́ных
Д. прыцікава́наму прыцікава́най прыцікава́наму прыцікава́ным
В. прыцікава́ны (неадуш.)
прыцікава́нага (адуш.)		 прыцікава́ную прыцікава́нае прыцікава́ныя (неадуш.)
прыцікава́ных (адуш.)
Т. прыцікава́ным прыцікава́най
прыцікава́наю		 прыцікава́ным прыцікава́нымі
М. прыцікава́ным прыцікава́най прыцікава́ным прыцікава́ных

Кароткая форма: прыцікава́на.

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012.

прыцікава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыціку́ю прыціку́ем
2-я ас. прыціку́еш прыціку́еце
3-я ас. прыціку́е прыціку́юць
Прошлы час
м. прыцікава́ў прыцікава́лі
ж. прыцікава́ла
н. прыцікава́ла
Загадны лад
2-я ас. прыціку́й прыціку́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час прыцікава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

прыціка́віцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыціка́ўлюся прыціка́вімся
2-я ас. прыціка́вішся прыціка́віцеся
3-я ас. прыціка́віцца прыціка́вяцца
Прошлы час
м. прыціка́віўся прыціка́віліся
ж. прыціка́вілася
н. прыціка́вілася
Загадны лад
2-я ас. прыціка́ўся прыціка́ўцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час прыціка́віўшыся

Крыніцы: piskunou2012.

прыці́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. прыці́н
Р. прыці́ну
Д. прыці́ну
В. прыці́н
Т. прыці́нам
М. прыці́не

Крыніцы: piskunou2012.

прыціна́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прыціна́юся прыціна́емся
2-я ас. прыціна́ешся прыціна́ецеся
3-я ас. прыціна́ецца прыціна́юцца
Прошлы час
м. прыціна́ўся прыціна́ліся
ж. прыціна́лася
н. прыціна́лася
Загадны лад
2-я ас. прыціна́йся прыціна́йцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час прыціна́ючыся

Крыніцы: piskunou2012.

прыціна́ць

‘перарываць, спыняць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прыціна́ю прыціна́ем
2-я ас. прыціна́еш прыціна́еце
3-я ас. прыціна́е прыціна́юць
Прошлы час
м. прыціна́ў прыціна́лі
ж. прыціна́ла
н. прыціна́ла
Загадны лад
2-я ас. прыціна́й прыціна́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прыціна́ючы

Крыніцы: piskunou2012.