плю́снуцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
плю́снуся |
плю́снемся |
2-я ас. |
плю́снешся |
плю́снецеся |
3-я ас. |
плю́снецца |
плю́снуцца |
Прошлы час |
м. |
плю́снуўся |
плю́снуліся |
ж. |
плю́снулася |
н. |
плю́снулася |
Загадны лад |
2-я ас. |
плю́сніся |
плю́сніцеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
плю́снуўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
плю́снуць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
плю́сну |
плю́снем |
2-я ас. |
плю́снеш |
плю́снеце |
3-я ас. |
плю́сне |
плю́снуць |
Прошлы час |
м. |
плю́снуў |
плю́снулі |
ж. |
плю́снула |
н. |
плю́снула |
Загадны лад |
2-я ас. |
плю́сні |
плю́сніце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
плю́снуўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
плюснявы́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
плюснявы́ |
плюснява́я |
плюсняво́е |
плюснявы́я |
Р. |
плюсняво́га |
плюсняво́й плюсняво́е |
плюсняво́га |
плюснявы́х |
Д. |
плюсняво́му |
плюсняво́й |
плюсняво́му |
плюснявы́м |
В. |
плюснявы́ (неадуш.) плюсняво́га (адуш.) |
плюсняву́ю |
плюсняво́е |
плюснявы́я (неадуш.) плюснявы́х (адуш.) |
Т. |
плюснявы́м |
плюсняво́й плюсняво́ю |
плюснявы́м |
плюснявы́мі |
М. |
плюснявы́м |
плюсняво́й |
плюснявы́м |
плюснявы́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
плюсо́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
плюсо́ўка |
плюсо́ўкі |
Р. |
плюсо́ўкі |
плюсо́вак |
Д. |
плюсо́ўцы |
плюсо́ўкам |
В. |
плюсо́ўку |
плюсо́ўкі |
Т. |
плюсо́ўкай плюсо́ўкаю |
плюсо́ўкамі |
М. |
плюсо́ўцы |
плюсо́ўках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
плюсо́ўшчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
плюсо́ўшчык |
плюсо́ўшчыкі |
Р. |
плюсо́ўшчыка |
плюсо́ўшчыкаў |
Д. |
плюсо́ўшчыку |
плюсо́ўшчыкам |
В. |
плюсо́ўшчыка |
плюсо́ўшчыкаў |
Т. |
плюсо́ўшчыкам |
плюсо́ўшчыкамі |
М. |
плюсо́ўшчыку |
плюсо́ўшчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
плюсо́ўшчыца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
плюсо́ўшчыца |
плюсо́ўшчыцы |
Р. |
плюсо́ўшчыцы |
плюсо́ўшчыц |
Д. |
плюсо́ўшчыцы |
плюсо́ўшчыцам |
В. |
плюсо́ўшчыцу |
плюсо́ўшчыц |
Т. |
плюсо́ўшчыцай плюсо́ўшчыцаю |
плюсо́ўшчыцамі |
М. |
плюсо́ўшчыцы |
плюсо́ўшчыцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Плю́сы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Плю́сы |
Р. |
Плю́саў |
Д. |
Плю́сам |
В. |
Плю́сы |
Т. |
Плю́самі |
М. |
Плю́сах |
плю́сь
выклічнік
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.
плю́та
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
плю́та |
Р. |
плю́ты |
Д. |
плю́це |
В. |
плю́ту |
Т. |
плю́тай плю́таю |
М. |
плю́це |
Крыніцы:
piskunou2012.
плю́х
выклічнік
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.