прыда́тнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
прыда́тнасць |
| Р. |
прыда́тнасці |
| Д. |
прыда́тнасці |
| В. |
прыда́тнасць |
| Т. |
прыда́тнасцю |
| М. |
прыда́тнасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прыда́тны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прыда́тны |
прыда́тная |
прыда́тнае |
прыда́тныя |
| Р. |
прыда́тнага |
прыда́тнай прыда́тнае |
прыда́тнага |
прыда́тных |
| Д. |
прыда́тнаму |
прыда́тнай |
прыда́тнаму |
прыда́тным |
| В. |
прыда́тны (неадуш.) прыда́тнага (адуш.) |
прыда́тную |
прыда́тнае |
прыда́тныя (неадуш.) прыда́тных (адуш.) |
| Т. |
прыда́тным |
прыда́тнай прыда́тнаю |
прыда́тным |
прыда́тнымі |
| М. |
прыда́тным |
прыда́тнай |
прыда́тным |
прыда́тных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прыда́ўлены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прыда́ўлены |
прыда́ўленая |
прыда́ўленае |
прыда́ўленыя |
| Р. |
прыда́ўленага |
прыда́ўленай прыда́ўленае |
прыда́ўленага |
прыда́ўленых |
| Д. |
прыда́ўленаму |
прыда́ўленай |
прыда́ўленаму |
прыда́ўленым |
| В. |
прыда́ўлены (неадуш.) прыда́ўленага (адуш.) |
прыда́ўленую |
прыда́ўленае |
прыда́ўленыя (неадуш.) прыда́ўленых (адуш.) |
| Т. |
прыда́ўленым |
прыда́ўленай прыда́ўленаю |
прыда́ўленым |
прыда́ўленымі |
| М. |
прыда́ўленым |
прыда́ўленай |
прыда́ўленым |
прыда́ўленых |
Крыніцы:
piskunou2012.
прыда́ўліваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыда́ўліваю |
прыда́ўліваем |
| 2-я ас. |
прыда́ўліваеш |
прыда́ўліваеце |
| 3-я ас. |
прыда́ўлівае |
прыда́ўліваюць |
| Прошлы час |
| м. |
прыда́ўліваў |
прыда́ўлівалі |
| ж. |
прыда́ўлівала |
| н. |
прыда́ўлівала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прыда́ўлівай |
прыда́ўлівайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
прыда́ўліваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
прыда́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыда́мся |
прыдадзі́мся |
| 2-я ас. |
прыдасі́ся |
прыдасце́ся |
| 3-я ас. |
прыда́сца |
прыдаду́цца |
| Прошлы час |
| м. |
прыда́ўся |
прыдалі́ся |
| ж. |
прыдала́ся |
| н. |
прыдало́ся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
прыда́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
прыда́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыда́м |
прыдадзі́м |
| 2-я ас. |
прыдасі́ |
прыдасце́ |
| 3-я ас. |
прыда́сць |
прыдаду́ць |
| Прошлы час |
| м. |
прыда́ў |
прыдалі́ |
| ж. |
прыдала́ |
| н. |
прыдало́ |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прыда́й |
прыда́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
прыда́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прыда́ча
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
прыда́ча |
| Р. |
прыда́чы |
| Д. |
прыда́чы |
| В. |
прыда́чу |
| Т. |
прыда́чай прыда́чаю |
| М. |
прыда́чы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.