ваго́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
ваго́н |
ваго́ны |
Р. |
ваго́на |
ваго́наў |
Д. |
ваго́ну |
ваго́нам |
В. |
ваго́н |
ваго́ны |
Т. |
ваго́нам |
ваго́намі |
М. |
ваго́не |
ваго́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
вагонаабаро́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
вагонаабаро́т |
Р. |
вагонаабаро́ту |
Д. |
вагонаабаро́ту |
В. |
вагонаабаро́т |
Т. |
вагонаабаро́там |
М. |
вагонаабаро́це |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
вагонабудава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
вагонабудава́нне |
Р. |
вагонабудава́ння |
Д. |
вагонабудава́нню |
В. |
вагонабудава́нне |
Т. |
вагонабудава́ннем |
М. |
вагонабудава́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
вагонабудаўні́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
вагонабудаўні́к |
вагонабудаўнікі́ |
Р. |
вагонабудаўніка́ |
вагонабудаўніко́ў |
Д. |
вагонабудаўніку́ |
вагонабудаўніка́м |
В. |
вагонабудаўніка́ |
вагонабудаўніко́ў |
Т. |
вагонабудаўніко́м |
вагонабудаўніка́мі |
М. |
вагонабудаўніку́ |
вагонабудаўніка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
вагонабудаўні́чы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
вагонабудаўні́чы |
вагонабудаўні́чая |
вагонабудаўні́чае |
вагонабудаўні́чыя |
Р. |
вагонабудаўні́чага |
вагонабудаўні́чай вагонабудаўні́чае |
вагонабудаўні́чага |
вагонабудаўні́чых |
Д. |
вагонабудаўні́чаму |
вагонабудаўні́чай |
вагонабудаўні́чаму |
вагонабудаўні́чым |
В. |
вагонабудаўні́чы (неадуш.) вагонабудаўні́чага (адуш.) |
вагонабудаўні́чую |
вагонабудаўні́чае |
вагонабудаўні́чыя (неадуш.) вагонабудаўні́чых (адуш.) |
Т. |
вагонабудаўні́чым |
вагонабудаўні́чай вагонабудаўні́чаю |
вагонабудаўні́чым |
вагонабудаўні́чымі |
М. |
вагонабудаўні́чым |
вагонабудаўні́чай |
вагонабудаўні́чым |
вагонабудаўні́чых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
вагонаважа́ты
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
- |
Н. |
вагонаважа́ты |
вагонаважа́тая |
вагонаважа́тыя |
Р. |
вагонаважа́тага |
вагонаважа́тай |
вагонаважа́тых |
Д. |
вагонаважа́таму |
вагонаважа́тай |
вагонаважа́тым |
В. |
вагонаважа́тага |
вагонаважа́тую |
вагонаважа́тых |
Т. |
вагонаважа́тым |
вагонаважа́тай вагонаважа́таю |
вагонаважа́тымі |
М. |
вагонаважа́тым |
вагонаважа́тай |
вагонаважа́тых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.