Verbum

wrongdoing

n.

1) парушэ́ньне n. (зако́ну, пара́дку); дрэ́нны ўчы́нак

2) кры́ўджаньне n.

wrongful

adj.

1) несправядлі́вы; кры́ўдны

2) неззако́нны

wrong-headed, wrongheaded

adj.

упа́рты (у сваі́х памы́лках), тупало́бы

wrote

v., p.t. of write

wroth

adj.

разгне́ваны

wrought

v., p.t., p.p. of work

adj.

1) зро́блены

2) ко́ваны, кава́ны

wrought iron

кава́нае жале́за

wrought-up

adj.

усхвалява́ны; узбу́джаны

wrung

v., p.t., p.p. of wring

wry

adj.

1) крывы́; перакры́ўлены, перако́шаны, скры́ўлены

She made a wry face to show her disgust — Яна́ скрыві́лася ад пачуцьця́ агі́ды

2) перакру́чаны, скажо́ны (пра сло́вы, ду́мкі)