indisposition
1) нездаро́ўе, недамага́ньне
2) нежада́ньне
indisposition
1) нездаро́ўе, недамага́ньне
2) нежада́ньне
indisputable
бясспрэ́чны; несумне́ўны
indissoluble
нераствара́льны, нераспушча́льны; неразры́ўны, непары́ўны; трыва́лы
indistinct
невыра́зны, няя́сны (зды́мак)
indistinguishable
нераспазнава́льны, неадме́тны
indivertible
няўхі́льны, неміну́чы
individual
1) асо́ба
2) асо́бны чалаве́к (асо́ба, індыві́дуум), асо́бная рэч (шту́ка)
2.1) асо́бны; адасо́блены; своеасаблі́вы
2) адзіно́чны; паасо́бны
individualism
індывідуалі́зм -у
individuality
індывідуа́льнасьць, асо́ба
individualize
1) рабі́ць індывідуа́льным, надава́ць адме́нны, своеасаблі́вы хара́ктар
2) дакла́дна, дэталёва вызнача́ць