Verbum

culminate

v.

дасяга́ць найвышэ́йшага пу́нкту, узды́му

culmination

n.

найвышэ́йшы пункт, кульміна́цыя f.

culpability

n.

вінава́тасьць f.

culpable

adj.

вінава́ты, які́ заслуго́ўвае нага́ны

cult

n.

культ -у m.

cultivate

v.t.

1) апрацо́ўваць, абрабля́ць (зямлю́)

2) гадава́ць, выро́шчваць (расьлі́ны)

3) падтры́мваць (знаёмства)

4) удаскана́льваць; разьвіва́ць

to cultivate one’s mind — разьвіва́ць ро́зум

cultivate the acquaintance of someone

стара́цца пазна́ць каго́сь до́бра

cultivation

n.

1) апрацо́ўка f., абрабля́ньне n. (зямлі́)

2) удаскана́леньне n.; разьвіцьцё n.

3) удаскана́льваньне, разьвіва́ньне n.

4) разво́джаньне n. (ле́пшых гату́нкаў)

cultivator

n.

1) земляро́б -а m.

2) культыва́тар -а m. (машы́на)

cultural

adj.

культу́рны