Verbum

villainy

n., pl. -lainies

по́дласьць, няго́днасьць, ні́зкасьць f.; ліхадзе́йства n.

villanous

adj.

пага́ны; по́длы, няго́дніцкі

villein

n.

прыго́нны -ага m.

villeinage

n.

прыго́н -у m., прыго́нная зале́жнасьць

Vilnius

г. Ві́льня

vim

n.

сі́ла, энэ́ргія f.

vindicate

v.t.

1) апра́ўдваць

2) адсто́йваць, абараня́ць

The heir vindicated his claim to the fortune — Спадкае́мец адстая́ў сваё пра́ва на нале́жнае яму́ бага́цьце

vindication

n.

апраўда́ньне n.; рэабіліта́цыя f.

vindictive

adj.

по́мсьлівы, імсьлі́вы

He is so vindictive that he never forgives anybody — Ён такі по́мсьлівы, што ніко́лі ніко́му не дару́е

vindictiveness

n.

по́мсьлівасьць, імсьлі́васьць f.