Verbum

prick

[prɪk]

1.

n.

1) уко́л -у m.

а) дзе́яньне

б) уко́латае ме́сца

2) вастрыё n.

3) во́стры боль

2.

v.t.

1) уко́лваць, кало́ць

2) настаўля́ць

the dog pricked his ears — саба́ка наста́віў ву́шы

3.

v.i.

спрычыня́ць або́ адчува́ць во́стры боль

•

- kick against the pricks

- prick up the ears

prick up the ears

а) наста́віць ву́шы

б) насьцяро́жыцца

в) ува́жліва слу́хаць

prickle

[ˈprɪkəl]

1.

n.

1) шып -а m., калю́чка f.

2) пако́лваньне, калацьцё n., сьверб -у m.

2.

v.i.

адчува́ць пако́лваньне

3.

v.t.

спрычыня́ць во́стры калю́чы боль

prickly

[ˈprɪkli]

adj.

1) калю́чы, ко́лкі

a prickly rosebush — калю́чы куст ру́жы

2) во́стры й калю́чы; сьвярблі́вы

3) гняўлі́вы; які́ лёгка абража́ецца

pride

[praɪd]

1.

n.

1) го́нар -у m., самазадаво́ленасьць f.

to take pride in —

а) ганары́цца кім-чым

б) знахо́дзіць прые́мнасьць у чым

2) фанабэ́рыстасьць, пы́ха f.

3) ганары́стасьць f.; пага́рда f. (да і́ншых)

4) найле́пшая ча́стка або́ пара́, ро́сквіт -у m.

in the pride of manhood — у ро́сквіце сі́лаў

2.

v.i.

ганары́цца

to pride oneself on — ганары́цца не́чым

priest

[pri:st]

n.

1) сьвята́р -а́, сьвяшчэ́ньнік -а m.

2) жрэц -аца́ m. (пага́нскі)

priesthood

[ˈpri:sthʊd]

n.

1) сьвята́рства n.

2) сьвятары́ pl., духаве́нства n.

priestly

[ˈpri:stli]

adj.

1) сьвята́рскі, жрэ́цкі (абавя́зкі)

2) як сьвята́р

prig

[prɪg]

n.

пэда́нт, фармалі́ст -а m.

priggish

[ˈprɪgɪʃ]

adj.

1) пэда́нцкі, пэданты́чны

2) самазадаво́лены