Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
 Аўтарскі слоўнік — у ім словы і тлумачэнні пададзены паводле асабістых поглядаў укладальнікаў. Магчымыя няправільныя націскі, а таксама іншыя памылкі і недакладнасці.
abcdefghijklmnopqrstuvwxyz3-$’
aeijloruy
aeiouy

flake

[fleɪk]

1.

n.

1) луска́, лускаві́нка; шмато́к, драбо́к -ка́ m.

a flake of snow — сьняжы́нка f.

2) то́ненькі пласт

2.

v.t.

1) дзялі́ць, драбі́ць на то́нкія пласты́

2) адшчапля́ць (то́нкімі пласта́мі), адко́лваць (ад ка́меня)

3.

v.i.

1) лу́шчыцца, лупі́цца (пра фа́рбу)

2) па́даць камяка́мі (пра сьнег)

flam

[flæm]

n.

1) вы́думка, мана́; ілжа́ f.

2) ашука́нства n.; махля́рства n.

flame

[fleɪm]

1.

n.

1) по́лымя n.

a bright flame — зы́ркае по́лымя

2) аго́нь, языкі́ агню́

3) запа́л -у m. (гне́ву, каха́ньня); палымя́нае пачуцьцё

4) informal прадме́т каха́ньня

my old flame — маё старо́е каха́ньне

2.

v.i.

1) пала́ць, зы́рка палі́цца; гарэ́ць (пра шчо́кі); выбуха́ць агнём, палымне́ць, зіхаце́ць; разгара́цца

Her face flamed with excitement — Твар у яе́ разгарэ́ўся ад хвалява́ньня

2) сьвяці́ць, сьвяці́цца; успалы́хваць, шуга́ць (агнём, зло́сьцю)

to flame out — рапто́ўна пераста́ць дзе́яць (пра рэакты́ўны рухаві́к)

•

- flame out

- flame up

- flame forth

flame forth, flame out, flame up

а) вы́бухнуць, шугану́ць по́лымем

б) вы́бухнуць гне́вам, ускіпе́ць

flaming

[ˈfleɪmɪŋ]

adj.

1) які́ пала́е агнём, у агні́

a flaming house — дом у агні́

2) агні́сты, я́ркі, зы́ркі, палымя́ны

flaming eyes — палымя́ныя во́чы

3) бурлі́вы, гвалто́ўны, неапанава́ны, гара́чы

flaming youth — бурлі́вая маладо́сьць

flammable

[ˈflæməbəl]

adj.

гару́чы, запа́льны

flan

[flæn]

n.

1) адкры́ты піро́г з садавіно́й або́ крэ́мам

2) кружо́к манэ́ты (яшчэ́ не адчака́ненай)

Flanders

[ˈflændərz]

Фля́ндрыя

flank

[flæŋk]

1.

n.

1) бок -у m. (це́ла жывёліны або́ чалаве́ка)

2) бакава́я ча́стка мясно́е ту́шы

3) бок, крыло́ n. (буды́нка)

4) схон -у, схіл -у m. (гары́)

5) Milit. крыло́ n., флянг -у m.

2.

v.t.

1) знахо́дзіцца збо́ку, расьці́ збо́ку

2) ісьці́, маршырава́ць аба́пал чаго́

3) Milit.

а) атакава́ць крыло́ або́ з крыла́

б) абараня́ць крыло́

4) (пра карабе́ль) паваро́чвацца бо́кам да хва́ляў

flannel

[ˈflænəl]

1.

n.

1) флянэ́ль f. (мя́ккае сукно́)

2) флянэ́лька f. (баваўня́ная)

2.

adj.

флянэ́левы

3.

v.t.

заго́ртваць, закру́чваць у флянэ́ль; праціра́ць (срэ́бра) флянэ́ляй