abrogate
[ˈæbrəgeɪt]
v.t.
касава́ць; адхіля́ць (зако́н, звы́чай)
abrogation
[,æbrəˈgeɪʃən]
n.
скасава́ньне, адхіле́ньне n. (пра́ўным а́ктам)
abrupt
[əˈbrʌpt]
adj.
1) рапто́ўны, нечака́ны
He made an abrupt turn to avoid hitting another car — Ён зрабі́ў рапто́ўны паваро́т, каб ня ўда́рыць друго́е а́ўта
2) рэ́зкі
He had an abrupt way of speaking — Ён меў рэ́зкую мане́ру гавары́ць
3) уры́вісты
an abrupt style — уры́вісты стыль
4) ве́льмі стро́мы, стро́мкі
The road made an abrupt rise up the hill — Даро́га стро́мка падняла́ся на ўзго́рак
abruptly
[əˈbrʌptli]
adv.
неспадзява́на, ра́птам; рэ́зка; стро́мка
abscess
[ˈæbses]
1.
n.
скула́ f., нары́ў -ва m., абсцэ́с-са m.
2.
v.i.
нарыва́ць
abscessed
[ˈæbsest]
adj.
з нары́вам
an abscessed tooth — нары́ўны зу́б
abscission
[æbˈsiʃən]
n.
1) Surg. адрэ́заньне n., ампута́цыя f.
2) Bot. апада́ньне n. (пладоў, лістоў)
abscond
[əbˈskɑ:nd]
v.i.
уцячы́ ад сьле́дзтва; зьні́кнуць, хава́цца ад зако́ну
The dishonest cashier absconded with the bank’s money — Несумле́нны касі́р зьні́к з грашы́ма з ба́нку
abscondee
[,æbskɑ:nˈdi:]
n.
той, хто хава́ецца ад пра́ва; бягля́к -яка́ m., бягля́чка f.