Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

attendance

[əˈtendəns]

n.

1) наве́дваньне n.

Our class has good attendance — На́шая кля́са ма́е до́брае наве́дваньне

2) прысу́тныя pl., пу́бліка f., слухачы́ pl.

The attendance at the meeting was over 200 — На схо́дзе было́ больш за 200 прысу́тных

3) апе́ка f.; абслу́га f.; паслу́га f.; суправаджэ́ньне n.

- dance attendance on

- in attendance

- take attendance

attendant

[əˈtendənt]

1.

adj.

1) які́ абслуго́ўвае, дапамага́е або́ асысту́е

an attendant nurse — сястра́, яка́я асысту́е

2) спадаро́жны; суправаджа́льны

attendant circumstances — суправаджа́льныя абста́віны

3) прысу́тны

2.

n.

1) прысу́тны -ага m.

2) слуга́ -і́ m. & f.; пасьлядо́ўнік -а m., пасьлядо́ўніца f.; суправаджа́льнік -а m.

attention

[əˈtentʃən]

n.

1) ува́га f.

to pay attention — уважа́ць, слу́хацца

to give attention to the teacher — слу́хаць ува́жна наста́ўніка

to call attention to something — зьвярну́ць ува́гу на што, прыцягну́ць ува́гу да чаго́

2) турбо́та, ру́плівасьць f.; ува́га f., дагля́д -у m.

to show much attention — выяўля́ць шмат ува́гі, ру́плівасьці

Your letter will receive early attention — Ваш ліст бу́дзе ху́тка разгле́джаны

- Attention!

- stand at attention

Attention!

interj.

Зважа́й! (кама́нда)

attentive

[əˈtentɪv]

adj.

1) ува́жны; назіра́льны

2) ве́тлівы, ве́тлы

3) ува́жлівы

attentively

[əˈtentɪvli]

adv.

1) ува́жна, уні́кліва

2) ве́тліва

attenuate

[əˈtenjueɪt]

1.

v.t.

1) аслабля́ць і́лу), зьмянша́ць о́лькасьць, ва́ртасьць)

2) разво́дзіць; разрэ́джваць, разбаўля́ць

3) рабі́ць то́нкім

He was attenuated by hunger — Ад го́ладу ён схудне́ў

2.

v.i.

худне́ць

attenuation

[ə,tenjuˈeɪʃən]

n.

1) пахуда́ньне, схудне́ньне, зьнясі́леньне n.

2) разрэ́джаньне, разво́джаньне n.

attest

[əˈtest]

v.

1) сьве́дчыць; быць до́вадам

2) пасьве́дчваць, засьве́дчваць; пацьвярджа́ць, сьцьвярджа́ць

to attest a signature — засьве́дчыць по́дпіс

3) прыве́сьці да прыся́гі

attestation

[,æteˈsteɪʃən]

n.

1) сьве́дчаньне n.

2) до́вад -у m.; пацьве́рджаньне, пасьве́дчаньне n.

3) засьве́дчаньне n. (прыся́гай або́ по́дпісам)