Verbum

presupposition

n.

1) дапушчэ́ньне n.

2) перадумо́ва f.

pretence

esp. Brit.

гл. pretense

pretend

v.

1) удава́ць; прыкі́двацца; рабі́ць вы́гляд

She pretends to like you — Яна́ ро́біць вы́гляд, што ты ёй падаба́есься

He pretended illness — Ён прыкі́нуўся хво́рым

2) мець прэтэ́нзію на што

3) (to) прэтэндава́ць (на паса́д, ула́ду, та́лент)

pretender

n.

1) сымуля́нт -а m., сымуля́нтка f.; той, хто прыкі́дваецца

2) прэтэндэ́нт -а m., прэтэндэ́нтка f.

pretense

n.

1) вы́думаная прычы́на, вы́гляд -у m.; зачэ́пка f.

under pretence of — пад вы́глядам чаго́

2) удава́ньне, прыкі́дваньне n.

His anger was all pretence — Ён то́лькі прыкі́нуўся зло́сным

3) прэтэ́нзія f.; прэтэнзі́йнасьць f.

4) прэтэнцыёзнасьць f. (на́звы, во́праткі)

pretension

n.

1) прэтэ́нзія f.

2) прэтэндава́ньне n. (на ўла́ду, узнагаро́ду)

3) прэтэнцыёзнасьць f.

pretentious

adj.

прэтэнзі́йны (назо́ў), прэтэнцыёзны

preternatural

adj.

1) незвыча́йны, вы́няткавы

2) звышнатура́льны

pretext

n.

вы́думаная прычы́на, адгаво́рка f.

Pretoria

г. Прэто́рыя