Verbum

rust

n.

1) іржа́ f.

2) іржа́ f. (хваро́ба збо́жжавых расьлі́наў)

3) руды́ ко́лер

v.

1) іржаве́ць, пакрыва́цца іржо́ю

2) прытупля́цца, карэ́ць (ад бязьдзе́йнасьці)

Don’t let your mind rust during vacation — Не дава́й сваі́м мазга́м прытупля́цца падча́с адпачы́нку

adj.

іржа́вы; руды́

rustic

adj.

1) вяско́вы, сяля́нскі

2) про́сты

rustic speech and ways — про́стая мо́ва й звы́чкі

3) гру́бы, нявы́хаваны

n.

вяско́вец -ўца m., селяні́н -а m.

rustle

n.

шо́лах, шэ́лест -у m., шо́рах -у m.; ша́станьне n.; шапаце́ньне, шалясьце́ньне, шамаце́ньне n.

v.i.

1) шо́ргаць; шалясьце́ць, шапаце́ць, шамаце́ць

2) informal кра́сьці скаці́ну

3) informal (up) камбінава́ць, зьбіра́ць

to rustle up some cash — скамбінава́ць капе́йку

rustler

n.

1) informal зло́дзей скаці́ны

2) informal камбіна́тар -а, дзяло́к -ка́ m.

rustless

adj.

1) нержаве́лы

2) нержаве́ючы

rustproof

adj.

нержаве́ючы

rusty

adj.

1) іржа́вы, заржаве́лы

a rusty knife — заржаве́лы нож

a rusty stain — пля́ма ад іржы́

2) іржа́вы ко́лер

3) бля́клы, вы́цьвілы

a rusty black — збля́клы, вы́цьвілы чо́рны ко́лер

4) Figur. запу́шчаны, занядба́ны

His French is a little rusty — Ён кры́ху прызабы́ў францу́скую мо́ву

rut

n.

1) каляі́на, баразна́ f.

2) прывы́чны спо́саб дзе́яньня; руты́на f.

v.t.

парэ́заць каляі́намі, збаразьні́ць

n.

1) це́чка f. (у ла́няў, ко́заў, аве́чак)

2) час це́чкі

rutabaga

n.

гату́нак бру́чкі

ruthless

adj.

бязьлі́тасны; лю́ты, жо́рсткі