Verbum

assent

v.i.

выка́зваць зго́ду, згаджа́цца, пагаджа́цца

He assented to our proposal — Ён згадзі́ўся на на́шую прапано́ву

n.

зго́да f.; прыняцьцё прапано́вы

assentation

n

1) выказа́ньне зго́ды

2) уго́дніцтва n., лі́сьлівае падта́кваньне

assert

v.t.

1) сьцьвярджа́ць, упэ́ўніваць, каза́ць

2) насто́йваць (на сваі́х право́х); барані́ць

Assert your independence — Барані́ сваю́ самасто́йнасьць

•

- assert oneself

assert oneself

насто́йваць на сваі́м

assertion

n.

1) сьцьве́рджаньне, упэ́ўніваньне n., упэ́ўненасьць f.

2) насто́йваньне на сваім пра́ве; напаляга́ньне n.; дамага́ньне n.

assertive

adj.

1) напо́рысты, саманадзе́йны, самаўпэ́ўнены

2) апавяда́льны

an assertive sentence — апавяда́льны сказ

assess

v.t.

1) ацэ́ньваць

2) вызнача́ць су́му (пада́тку, ка́ры); абліча́ць, ацэ́ньваць

Damages have been assessed at $2000 — Шко́да была́ ацэ́неная на дзьве ты́сячы даля́раў

3) вызнача́ць ва́ртасьць

4) абмярко́ўваць

to assess a situation — абмеркава́ць сытуа́цыю

assessment

n.

1) ацэ́нка f., ацэ́ньваньне n., атэста́цыя f.

2) вы́значаная су́ма пла́ты

assessor

n.

асэ́сар -а m.

а) пада́ткавы ўрадо́вец

б) кансульта́нт пры судзьдзі́

asset

n.

1) кашто́ўнасьць, ва́ртасьць f

2) ко́зыр -а m.