Заслужаны ўрач Беларускай ССР 4/519—520; 11/622

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

народны ўрач Беларусі

т. 11, с. 181

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

народны ўрач СССР

т. 11, с. 181

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Заслужаны ветэрынарны ўрач Беларускай ССР 4/510

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

заслужаны ўрач Рэспублікі Беларусь

т. 6, с. 569

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

заслужаны ўрач Рэспублікі Беларусь

т. 18, кн. 1, с. 390

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

зубні́к

‘зубны ўрач’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. зубні́к зубнікі́
Р. зубніка́ зубніко́ў
Д. зубніку́ зубніка́м
В. зубніка́ зубніко́ў
Т. зубніко́м зубніка́мі
М. зубніку́ зубніка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дакто́рка і до́ктарка, -і, мн. -і, -рак, ж. (разм.).

Жанчына-ўрач.

Прыступіла да працы новая д.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

данты́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Зубны ўрач.

|| ж. данты́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. данты́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ветурач ’ветэрынарны ўрач’ (КТС, БРС). Да ветэрынар і ўрач (гл.). Запазычана з рус. ветврач.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)