зубні́к
‘зубны ўрач’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| зубні́к | зубнікі́ | |
| зубніка́ | зубніко́ў | |
| зубніку́ | зубніка́м | |
| зубніка́ | зубніко́ў | |
| зубніко́м | зубніка́мі | |
| зубніку́ | зубніка́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)