інтэгральны

інтэгра́льны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	інтэгра́льны	інтэгра́льная	інтэгра́льнае	інтэгра́льныя
Р.	інтэгра́льнага	інтэгра́льнай інтэгра́льнае	інтэгра́льнага	інтэгра́льных
Д.	інтэгра́льнаму	інтэгра́льнай	інтэгра́льнаму	інтэгра́льным
В.	інтэгра́льны (неадуш.) інтэгра́льнага (адуш.)	інтэгра́льную	інтэгра́льнае	інтэгра́льныя (неадуш.) інтэгра́льных (адуш.)
Т.	інтэгра́льным	інтэгра́льнай інтэгра́льнаю	інтэгра́льным	інтэгра́льнымі
М.	інтэгра́льным	інтэгра́льнай	інтэгра́льным	інтэгра́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

інтэгра́льны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	інтэгра́льны	інтэгра́льная	інтэгра́льнае	інтэгра́льныя
Р.	інтэгра́льнага	інтэгра́льнай інтэгра́льнае	інтэгра́льнага	інтэгра́льных
Д.	інтэгра́льнаму	інтэгра́льнай	інтэгра́льнаму	інтэгра́льным
В.	інтэгра́льны (неадуш.) інтэгра́льнага (адуш.)	інтэгра́льную	інтэгра́льнае	інтэгра́льныя (неадуш.) інтэгра́льных (адуш.)
Т.	інтэгра́льным	інтэгра́льнай інтэгра́льнаю	інтэгра́льным	інтэгра́льнымі
М.	інтэгра́льным	інтэгра́льнай	інтэгра́льным	інтэгра́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

інтэгра́льны в разн. знач. интегра́льный;

~нае вылічэ́нне — интегра́льное вычисле́ние;

~ныя ўраўне́нні — интегра́льные уравне́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

інтэгра́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да інтэграла. Інтэгральнае вылічэнне. Інтэгральныя ўраўненні.

2. Кніжн. цэласны, адзіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інтэгра́льны

1. матэм integrál, Integrál-;

інтэгра́льнае вылічэ́нне Integrálrechnung f -;

2. (аб’яднаны) integrál, zu éinem gánzen verschmólzen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

інтэгра́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

У матэматыцы: велічыня, якая атрымліваецца ў выніку дзеяння, адваротнага дыферэнцыраванню.

|| прым. інтэгра́льны, -ая, -ае.

Інтэгральнае вылічэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

інтэгра́льны

(п.-лац. integralis)

1) які мае адносіны да інтэграла (напр. і-ыя ўраўненні);

2) цэласны, адзіны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

прапарцыяна́льна-інтэгра́льны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	прапарцыяна́льна-інтэгра́льны	прапарцыяна́льна-інтэгра́льная	прапарцыяна́льна-інтэгра́льнае	прапарцыяна́льна-інтэгра́льныя
Р.	прапарцыяна́льна-інтэгра́льнага	прапарцыяна́льна-інтэгра́льнай прапарцыяна́льна-інтэгра́льнае	прапарцыяна́льна-інтэгра́льнага	прапарцыяна́льна-інтэгра́льных
Д.	прапарцыяна́льна-інтэгра́льнаму	прапарцыяна́льна-інтэгра́льнай	прапарцыяна́льна-інтэгра́льнаму	прапарцыяна́льна-інтэгра́льным
В.	прапарцыяна́льна-інтэгра́льны (неадуш.) прапарцыяна́льна-інтэгра́льнага (адуш.)	прапарцыяна́льна-інтэгра́льную	прапарцыяна́льна-інтэгра́льнае	прапарцыяна́льна-інтэгра́льныя (неадуш.) прапарцыяна́льна-інтэгра́льных (адуш.)
Т.	прапарцыяна́льна-інтэгра́льным	прапарцыяна́льна-інтэгра́льнай прапарцыяна́льна-інтэгра́льнаю	прапарцыяна́льна-інтэгра́льным	прапарцыяна́льна-інтэгра́льнымі
М.	прапарцыяна́льна-інтэгра́льным	прапарцыяна́льна-інтэгра́льнай	прапарцыяна́льна-інтэгра́льным	прапарцыяна́льна-інтэгра́льных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

интегра́льный інтэгра́льны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

integrál

a матэм. інтэгра́льны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Verbum