інтэгра́льны

1. матэм integrál, Integrál-;

інтэгра́льнае вылічэ́нне Integrálrechnung f -;

2. (аб’яднаны) integrál, zu éinem gánzen verschmólzen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

integrál

a матэм. інтэгра́льны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

integral

[ˈɪntɪgrəl]

1.

adj.

1) неаддзе́льны; істо́тны, ве́льмі ва́жны

2) уве́сь; суцэ́льны, цэ́лы

3) Math. інтэгра́льны (вылічэ́ньне, раўна́ньне)

2.

n.

1) цэ́ласьць f., цэ́лы лік

2) Math. інтэгра́л -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)