шчыпо́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шчыпо́к шчыпкі́
Р. шчыпка́ шчыпко́ў
Д. шчыпку́ шчыпка́м
В. шчыпо́к шчыпкі́
Т. шчыпко́м шчыпка́мі
М. шчыпку́ шчыпка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

шчыпо́к, -пка́ м., в разн. знач. щипо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шчыпо́к, ‑пка, м.

Дзеянне паводле дзеясл. шчыпаць — шчыпнуць (у 1–3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчыпо́к м разм Kniff m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шчыпа́ць, -ыплю́, -ы́плеш, -ы́пле; -ы́паны; незак.

1. каго-што. Зашчамляць да болю скуру пальцамі.

Ш. за лыткі.

2. што. Выклікаць адчуванне болю, свербу, пякоты і пад.

Мароз шчыпле шчокі.

Гарчыца шчыпле язык.

3. перан. Прыносіць душэўны боль.

Крыўда шчыпала сэрца.

4. што. Зашчамляючы чым-н. (пальцамі, зубамі), аддзяляць.

Ш. вішні.

Конь шчыпаў траву.

Ш. валакно.

|| зак. абшчыпа́ць і ашчыпа́ць, -ыплю́, -ы́плеш, -ы́пле; -ы́паны (да 4 знач.).

|| аднакр. ушчыпну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́ (да 1 знач.) і шчыпну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; наз. шчыпо́к, -пка́, мн. -пкі́, -пко́ў, м. (паводле 1 і 4 знач.).

|| наз. шчыпа́нне, -я, н., абшчы́пванне, -я, н. (да 4 знач.) і ашчы́пванне, -я, н. (да 4 знач.).

|| прым. шчыпа́льны, -ая, -ае (да 4 знач.; спец.).

Шчыпальная машына (у прадзільнай вытворчасці).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

щипо́к в разн. знач. шчыпо́к, -пка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Перачы́нак, пэрэчьпюк, пярчынак, парэчынок, пырычьшок, сюды ж пэрэчыныты ’напластаваць граблямі сена’ (палес., Шатал.; ЛА, 2). Да пера- і чыніць (гл.). Параўн. гродз., зах.-палес. шчыпок (* < прасл. было б *хь‑сіп‑ькь), шчэнок, шчыпка, шчэпа. нічый, шчыпок, шчыняк (ЛА, 2), а да семантыкі — польск. przyczynić ’перарабіць, змяніць форму’, рус. перечни ’пераробка зробленага’ (Даль).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

по́рцыя ж Portión f -, -en; Schuss m -es, -schüsse (невялікая доза, шчыпок)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

pinch​1 [pɪntʃ] n.

1. шчыпо́к

2. дро́бка;

a pinch of salt дро́бка со́лі

♦

at a pinch BrE у кра́йнім вы́падку;

take smth. with a pinch of salt ста́віцца да чаго́-н. скепты́чна, з недаве́рам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

nip​1 [nɪp] n.

1. шчыпо́к;

give smb. a nip ушчыпну́ць каго́-н.

2. уку́с;

The dog gave me a nip on the arm. Сабака ўкусіў мяне за руку.

3. пахалада́нне;

There’s a nip in the air today. Сёння мароз пашчыпвае.

4. infml глыто́к, ча́рачка (спіртнога);

a nip of whisky глыто́к, ча́рачка ві́скі;

take a nip прапусці́ць па мале́нькай

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)