шляхця́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. шляхця́нка шляхця́нкі
Р. шляхця́нкі шляхця́нак
Д. шляхця́нцы шляхця́нкам
В. шляхця́нку шляхця́нак
Т. шляхця́нкай
шляхця́нкаю		 шляхця́нкамі
М. шляхця́нцы шляхця́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шляхця́нка ж., ист. шляхтя́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шляхця́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Гіст. Жан. да шляхціц.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шляхця́нка ж. гіст. Schláchtschitzin f -, -nen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шля́хціц, -а, мн. -ы, -аў, м.

Асобны прадстаўнік шляхты, дробнапамесны дваранін.

|| ж. шляхця́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шляхтя́нка шляхця́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

szlachcianka

ж. шляхцянка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

noblewoman

[ˈnoʊbəl,wʊmən]

n., pl. -women

шляхця́нка f., жанчы́на высо́кага ра́нгу

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ádlige

m, f -n, -n дварані́н, двара́нка; шэ́цхціч, шляхця́нка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ляша́н ’паляк’ (Янк. 1). Да лях (гл.). Утворана пры дапамозе суфікса ‑jan‑inъ, другая частка якога адпала, ці выраўнялася паводле формы н. скл. мн. л. — jan‑e. Магчыма, ад ляшан і ляшоўка ’шляхцянка’ (ТС), як драг. маскоўка ’жыхарка Масквы, руская’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)