Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ціка́васць, ‑і, ж.
1. Уласцівасць цікавага.
2. Павышаная пільная ўвага да каго‑, чаго‑н. Жывейшая цікавасць да фальклору ў Купалы падтрымлівалася на працягу ўсяго жыцця.Шкраба.Сцёпка гаварыў так проста і разумна, што яго слухалі з вялікай цікавасцю.Колас.З цікавасцю разглядаем мы вялізную магутную птушку.В. Вольскі.// Важнасць, значэнне чаго‑н. [Багуцкі:] — Для камандавання Чырвонай Арміі такія дакументы маюць не малую цікавасць. Па іх адразу відаць, дзе, на якіх участках у немцаў слаба.Лынькоў.[Хлопцы] заспяшалі як мага хутчэй ад чыгункі, якая ў гэту ноч ужо не ўяўляла для іх ніякай цікавасці.Шахавец.
3. Жаданне даведацца пра каго‑, што‑н.; цікаўнасць. Цікавасць гаспадыні была здаволена.Гартны.Праціснулася Ганна бліжэй к хаце, цікавасць брала, — што скажа яна [незнаёмая жанчына], калі гаворыць, што не так жыць трэба.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ціка́васцьж. (увагадачаго-н.) Interésse n -s
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ціка́вы, -ая, -ае.
1. Які выклікае цікавасць, захапляе чым-н.
Цікавая кніга.
Ц. чалавек.
Цікавыя факты.
Цікава (прысл.) расказваць.
2. Тое, што і цікаўны.
Хто ц., стараўся даведацца, што здарылася.
3. Прыгожы (разм.).
Ён ужо немалады, але ц. мужчына.
|| наз.ціка́васць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
захапля́льны, -ая, -ае.
Які выклікае захапленне, цікавасць.
З. раман.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паціка́віцца, -ка́ўлюся, -ка́вішся, -ка́віцца; зак., чым і з дадан. сказам.
Праявіць цікавасць да каго-, чаго-н.
П. поспехамі знаёмага.
Ён пацікавіўся, як мы жывём.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)