цэме́нт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. цэме́нт
Р. цэме́нту
Д. цэме́нту
В. цэме́нт
Т. цэме́нтам
М. цэме́нце

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цэме́нт, -у, М -нце, м.

1. Мінеральнае парашкападобнае рэчыва, здольнае ўтвараць з вадой масу, якая хутка зацвердзявае; служыць для вырабу бетону і будаўнічых раствораў.

Ц. баіцца вільгаці.

2. Касцявая тканка, якая пакрывае корань і шыйку зуба.

|| прым. цэме́нтны, -ая, -ае і цэме́нтавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цэме́нт, -ту м., в разн. знач. цеме́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Цэмент 2/450, 593; 3/218, 270; 11/141

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

цэме́нт, ‑у, М ‑нце, м.

1. Мінеральнае парашкападобнае рэчыва, здольнае ўтвараць з вадой аднародную масу, якая з цягам часу ператвараецца ў каменепадобнае цела; ужываецца ў вытворчасці бетону і будаўнічых раствораў. Назаўтра, ні свет ні зара, прыбыла баржа са шлакам, цэментам, цвікамі. Мыслівец.

2. Касцявая тканка, якая пакрывае корань і шыйку зуба.

3. перан. Разм. Тое, што злучае, аб’ядноўвае каго‑, што‑н. [Шаманскі] глядзеў на закураных пылам, абсыпаных кастрою жанчын і думаў, што трэба заваяваць іх давер’е, той цэмент, без якога нельга ўмацаваць, з’яднаць калектыў. Дуброўскі.

[Ад лац. caementum — друз.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэмент

т. 17, с. 163

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

цэме́нт м. буд. Zemént m, n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

цэме́нт

(лац. caementum = друз)

1) мінеральнае парашкападобнае рэчыва, здольнае ўтвараць з вадой аднародную масу, якая з цягам часу пераходзіць у каменепадобны стан; ужываецца ў вытворчасці бетону і будаўнічых раствораў;

2) анат. касцявая тканка, якая пакрывае корань і шыйку зуба;

3) перан. тое, што злучае, аб’ядноўвае.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

партла́нд-цэме́нт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. партла́нд-цэме́нт
Р. партла́нд-цэме́нту
Д. партла́нд-цэме́нту
В. партла́нд-цэме́нт
Т. партла́нд-цэме́нтам
М. партла́нд-цэме́нце

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цэмент-пушка

т. 17, с. 163

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)