Verbum

анлайнавы слоўнік

харакі́ры

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

харакі́ры, нескл., н.

У японскіх самураяў: самазабойства шляхам успорвання жывата.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

харакі́ры нескл., ср. хараки́ри

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

харакі́ры, нескл., н.

Самазабойства шляхам успорвання жывата, прынятае ў японскіх самураяў.

[Япон. hara — жывот і kiru — рэзаць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

харакіры

т. 16, с. 542

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

харакі́ры

(яп. hara-kira, ад hara = жывот + kiru = рэзаць)

самазабойства шляхам успорвання жывата, прынятае ў японскіх самураяў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

харакі́ры

(яп. hara-kiri, ад hara = жывот + kiri = рэзаць)

самазабойства шляхам успорвання жывата, прынятае ў японскіх самураяў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

хараки́ри харакі́ры нескл., ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

harakiri

н. нескл. харакіры;

popełnić harakiri — зрабіць харакіры

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)