харакі́ры

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. харакі́ры харакі́ры
Р. харакі́ры харакі́ры
Д. харакі́ры харакі́ры
В. харакі́ры харакі́ры
Т. харакі́ры харакі́ры
М. харакі́ры харакі́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

харакі́ры, нескл., н.

У японскіх самураяў: самазабойства шляхам успорвання жывата.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

харакі́ры нескл., ср. хараки́ри

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

харакі́ры, нескл., н.

Самазабойства шляхам успорвання жывата, прынятае ў японскіх самураяў.

[Япон. hara — жывот і kiru — рэзаць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хараки́ри харакі́ры нескл., ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)